اثربخشی طرح واره درمانی بر مهارت حل تعارض زوجین متقاضی طلاق

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی طرح واره درمانی بر مهارت حل تعارض زوجین متقاضی طلاق انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بود و طرح پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل زوجین متقاضی طلاق که به مراکز مشاوره شهرستان قائم شهر در سال ۱۴۰۰ مراجعه کردند. روش نمونه گیری به صورت در دسترس بود و تعداد ۳۲ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۶ نفر) و کنترل (۱۶ نفر) گمارده شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه حل تعارض ویکز فیشر و آوری جمع آوری شد. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت ۸هفته، هر هفته در یک جلسه درمان ۶۰-۹۰ دقیقه ای درمان طرح واره درمانی را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد که نمرات مهارت حل تعارض در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل تاثیر معنی داری داشته است. بنابراین نتایج نشان داد که طرح واره درمانی بر مهارت حل تعارض زوجین متقاضی طلاق تاثیر دارد.

Keywords:

طرح واره درمانی , مهارت حل تعارض , زوجین متقاضی طلاق