اثربخشی آموزش شفقت به خود بر شادکامی و تعارض زناشویی

زمینه و هدف: ازدواج پیوندی است میان دو نفر که در ان هر یک از دو طرف عقاید، ویژگی های شخصیتی و ارزش های خود را وارد می کنند، بنابراین شگفت آور نیست که حتی در ازدواج های موفق نیز زن و شوهر مجبور به مقابله با تعارض ها و مسائل متعدد زناشویی بوده، لذا وجود مداخلات آموزشی و درمانی لازم می باشد. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش شفقت به خود بر شادکامی و تعارض زناشویی زوجین شهر نجف آباد بود.روش پژوهش: طرح پژوهش حاضر از نوع مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر نجف آباد بود که از میان آنها ۴۰ نفر به شیوه دردسترس انتخاب و به طور تصادفی و برابر به گروه آزمایش(۲۰نفر) یا کنترل(۲۰نفر) تخصیص یافتند. شرکت کننده ها در مرحله پیش از مداخله و پس از مداخله به پرسشنامه های تعارض زناشویی ثنایی ذاکر و همکاران(MCQ)، پرسشنامه شادکامی آکسفورد (OHI) پاسخ دادند. گروه آزمایش تحت آموزش گروهی شفقت به خود در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای قرارگرفت درحالی که گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و با استفاده از نسخه ی ۲۶ نرم افزار Spss تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج مقایسه گروه آزمایش با گروه کنترل نشان داد که شادکامی و تعارضات زناشویی نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری داشته است. به عبارت دیگر، آموزش شفقت به خود بر افزایش شادکامی و کاهش تعارض زناشویی تاثیر معناداری داشته است (۰/۰۵>p).نتیجه گیری: نتایج نشان داد که آموزش شفقت به خود موجب کاهش تعارضات زناشویی و افزایش شادکامی زوجین شده است، نتایج این پژوهش قابلیت این را دارد که مورد استفاده رواننشاسان و مشاوران در مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی قرار گیرد.

Keywords:

شفقت به خود , تعارض زناشویی , شادکامی , زوجین