اثربخشی بسته توانمندسازی والدگری بهینه بر رابطه والد – کودک و کیفیت زندگی مادران کودکان با مشکلات رفتاری برون نمود

زمینه و هدف: مشکلات رفتاری برون نمود مجموعه ای از رفتارهای چالش انگیز مانند نافرمانی، پرخاشگری و منفی گرایی است که می تواند پیامدهای نامطلوبی بر بهداشت روانی کودک و اعضای خانواده به ویژه مادران داشته باشد. در واقع ، رفتارهای چالش انگیر در کودکان می تواند به کیفیت زندگی و رابطه والد- کودک تاثیر منفی بگذارد. بیشتر مداخلات در حوزه کودکان با مشکلات رفتاری معمولا بر بهبود مهارت های والدگری تاکید دارند. بسته توانمندسازی والدگری بهینه یکی از روش های والدگری است که تمرکز اصلی اش، حمایت از خودمختاری و توجه به احساسات کودک می باشد. بنابراین هدف پژوهش حاضر ارزیابی اثربخشی بسته توانمندسازی والدگری بهینه بر رابطه والد – کودک و کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به مشکلات رفتاری برون نمود بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع طرح های تک آزمودنی A-B با پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش کلیه مادران مراجعه کننده به مرکز روانشناختی فرحبخش در شهر تهران بود که از این جامعه، سه مادر با استفاده از نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و طی ۸ جلسه بسته توانمندسازی والدگری بهینه (OPEP) را دریافت کردند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ارزیابی رابطه والد- کودک (MCRE) و مقیاس کیفیت زندگی (QOF) در مراحل خط پایه، درمان و پیگیری استفاده شد. از روش تحلیل دیداری (جدول و نمودار) برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که بسته توانمندسازی والدگری بهینه بر رابطه والد – کودک و کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به مشکلات رفتاری برون نمود تاثیر دارد. بررسی شاخص های داده های همپوش (POD) و ناهمپوش (PND) نشان داده که ۷۵ درصد داده ها در مرحله مداخله بالاتر از داده های خط پایه است که حاکی از اثرگذاری مداخله می باشد. همچنین بررسی شاخص های اینگرام نشان داد که تاثیر مداخله در مرحله پیگیری نیز پایدار بوده است. نتیجه گیری: بنابراین، براساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که بسته توانمندسازی والدگری بهینه می تواند به عنوان یک راهبرد و بسته کارآمد برای کمک به مادران کودکان با مشکلات درون نمود در محیطهای آموزشی و بالینی استفاده شود. در مورد تبیین یافته های به دست آمده می توان اظهار داشت که بسته توانمندسازی والدگری بهینه تاکید بر مهارت هایی دارد که هم حمایت گر و پاسخگو بوده و هم از خودمختاری کودک حمایت می کند. به نظر می رسد عدم حمایت و استفاده از روش های غیرقابل انعطاف در آموزش فرزندان می تواند به مشکلات رفتاری کودکان دامن بزند. بنابراین زمانی که مشکلات رفتاری کودکان بهبود پیدا می کند، رابطه والد-کودک نیز دستخوش تغییر مثبت شده و می تواند زمینه ساز بهبود کیفیت زندگی مادران شود.

Keywords:

بسته توانمندسازی , والدگری بهینه , رابطه والد – کودک , کیفیت زندگی , مشکلات رفتاری برون نمود