مروری بر بررسی اثر تمرینات تعادلی بر کنترل پاسچر و تنش عضلانی کودکان دارای اختلال اتیسم: نقش اطلاعات حسی- پیکری

حفظ کنترل پاسچر عمودی بدن یک تکلیف پیچیده است که نیازمند یکپارچگی اطلاعات بینایی، دهلیزی و دروندادهای حسی-پیکری تمام بدن برای ارزیابی موقعیت بدن در فضا و تولید نیرو برای کنترل پاسچر می باشد. کنترل پاسچر نقش مهمی در انجام فعالیت های روزمره و استقلال حرکتی افراد دارد، از این رو شناسایی عوامل اثر گذار بر آن از اهمیت بالایی برخوردار است. از جمله این عوامل می توان به تمرینات تعادلی اشاره کرد که می توانند باعث بهبودی کنترل پاسچر شوند. از آنجایی که کودکان مبتلا به اختلال اتیسم بدلیل اختلال تاخیر رشدی و یا مشکلاتی در ساختار اعصاب مرکزی و همچنین ویژگی های بالینی دارای اختلال بیشتری در فرمان های اصلاحی هستند در نتیجه نوسان وضعیتی بیشتری نسبت به کودکان سالم دارند و به سختی قادر به حفظ تعادل ایستا هستند و ناپایداری وضعیتی بیشتری در مقایسه با گروه کودکان سالم دارند. مطالعات نشان داده که تمرینات تعادلی باعث بهبود کنترل پاسچر کودکان اتیسم می شود و به نظر می رسد تاثیر تمرینات تعادلی از طریق بهبود شرایط مرکز فشار (محور قدامی-خلفی، محور مرکزی-جانبی و سرعت) اعمال می شود. مطالعه حاضر به بررسی و ارائه ی خلاصه ای از مطالعات انجام شده در زمینه اثرات تمرین تعادلی بر کنترل پاسچر این کودکان و بررسی نقش اطلاعات حسی-پیکری در بهبود وضعیت تعادلی طیف اتیسم می پردازد.

Keywords:

راه رفتن , رشد , تکامل , تمرینات منتخب