تجلی تربیت معنوی در پرتو آیات فقهی حج

بخشی از آیات قران که در حیطه مباحث فقهی هستند، اگرچه برای استنباط احکام فقهی به کار گرفته شده اند ولی به دلیل امتیازی که کلام وحی دارد، در ضمن خود بستر هدایت و تربیت انسان را نیز فراهم میسازند. چنان که به نظر برخی اندیشمندان حوزه تربیت می توان در باب آیات فقهی مربوط به حج، نوعی در هم تنیدگی فقه و تربیت معنوی را استخراج نمود؛ به گونه ای که این اندیشمندان از مهمترین فوایدحج را توحید محوری،ولایت محوری، پاکی قلب و جان، تقویت دین و اصلاح ایمان معرفی میکنند و در واقع با این فواید بزرگترین فلسفه حج را تاثیرگذاری روحانی و معنوی برحجاج بیت الله بیان نموده اند که این خود نشاندهنده برخورداری حاجیان از تربیت معنوی در ابعاد مختلف زندگی شان است. به عبارتی، در پرتو عمل به دستور خداوند در رابطه با به جا آوردن فریضه حج، رابطه انسان با پروردگار، در صراط مستقیم قرارگرفته و همه ابعاد زندگی او رنگ و بوی الهی مییابد و در مسیر تربیت معنوی نیز گامهای اساسی برداشته خواهد شد؛ لذا این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی نقش آیات فقهی حج را در جهتگیری تربیت معنوی بگونه ای موردبررسی قرار داده است که حجاج با دل سپردن به این امر الهی و درنهایت پذیرش عاشقانه احکام عملی آن، اطاعت را درگرو تقرب به خداوند متعال و محو شدن در خدا می دانند نه چیز دیگر.

Keywords:

آیات فقهی , حج , معنویت , تربیت , تربیت معنوی