نقش قرآن و پیامبر در حیات متالهانه

انسان حقیقت زنده ای است که حیات او در تاله اوست ومعنای تاله نیز ارتباط با خداست وتاله وذوب در الهیت خدای سبحان فصل مقوم واساس هویت انسان است وبی شک ارتباط با خدا از طریق توجه واعتصام به قرآن ومعصومین است تا مظهر اسماءو صفات الهی شود ونمود حقیقی ان رسول گرامی (ص)میباشد که متن صراط مستقیم است ودر قرآن کریم به گونه ای معرفی شده که هم بلندترین نمود علم الهی دیده شود وهم گسترده ترین مظهر قدرت خدای سبحان تلقی گردد، زیرا قرآن از یک سو با اشاره به مقام اموزگاری پیامبر می فرماید :رسول گرامی حقایقی را به ما میاموزد که از حیطه اندیشه وعلم بشرتا ابد بیرون است »ویعلمکم مالم تکونواتعلمون«واز سوی دیگر اورابه مثابه دست خدا ومظهر حیات الهی میداند وبیعت با او را بیعت با خدا می داند .به یقین تجلی قدرت خدای سبحان تنها در فعل پیامبر خلاصه نمیشود ودیگر مومنان رانیز به شرط اتصال انان در بر میگیرد .این نوشتار بر ان است تا با روش توصیفی کتابخانه ایبه بررسی نقش هدایتگری قرآن و پیامبرباتوجه به جایگاهش نزد خدا ،بپردازد.

Keywords:

قرآن , حقیقت انسان , صراط , پیامبر , حیات متالهانه