اثربخشی طرحواره درمانی بر نگرانی از تصویر بدنی دانشجویان افسرده

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر نگرانی از تصویر بدنی دانشجویان افسرده انجام شد. روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. تعداد ۳۰ نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه آزاد تهران پس از ارزیابی بالینی اولیه و بر اساس ملاکهای پژوهش ، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل به نسبت یکسان گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای (هفته ای دوبار) برنامه طرحواره درمانی را دریافت کردند؛ گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت . به منظور جمع آوری اطلاعات در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون از پرسشنامه نگرانی از تصویر بدنی لیتلتون و همکاران (۲۰۰) استفاده شد. دادهها به کمک روش آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره، تجزیه و تحلیل شدند. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد با کنترل اثر پیش آزمون، بین میانگین نمرات پس آزمون گروههای آزمایش و گروه کنترل در متغیرنگرانی از تصویر بدنی ، تفاوت معناداری وجود دارد. از آنجا که کسب نمره بیشتر در این دو متغیر نشان از شدت این علائم در افراد دچار افسردگی است ، میانگین این نمرات در گروه مداخله در مرحله پس آزمون نسبت به گروه کنترل به میزان معنی داری پایین تر بود. بنابراین ، می توان گفت که به کارگیری فنون طرحواره درمانی در کاهش نگرانی از تصویر بدنی دانشجویان دختر افسرده، موثر است .

Keywords:

طرحواره درمانی , نگرانی از تصویر بدنی , دانشجویان.