بررسی آثار دعا بر سطوح تربیتی و آموزشی کودکان و نوجوانان

یکی از اهرمهای تربیتی تمام پیامبران برای جوامع انسانی دعا و ارتباط با خدا بوده است ، چراکه انسانها بدون در نظر گرفتن خدا مانند صخرههای در کنار هم اند و اندک اعتباری ندارند؛ پیامبران در مسیر تکامل بشر و بازسازی ابعاد روان آدمیان می کوشیدهاند این نکته را به آدمی تفهیم کنند که یکی از علل و اسباب موجود در عالم ودیعه الهی است و وابسته به ذات باری است ، لذا عقل اقتضا می کند به قدرت محدود خود مطمئن و مفتون نشود و دست نیاز به درگاه باری تعالی برآرند. یافته های مربوط به محتوای دعا در تربیت کودکان و نوجوانان نشان می دهد که مراتب دعا در دامنه ای از درخواست های مادی سطح پایین تا درخواست های معنوی عالی قرار داشته و همراه با رشد شناختی و عاطفی ، محتوا و انگیزه آزمودنی ها از درخواست های حسی و فردی به سوی درخواست های اجتماعی و انتزاعی تحول پیدا می کند. به سخن دیگر، نمره کلی فهم دعا و مولفه های آن افزایش می یابد.

Keywords:

دعا , تربیت , تعلیم , آموزش , کودکان , نوجوانان