بررسی رابطه کمال گرایی والدین با اختلال نافرمانی مقابله ای نوجوانان پسر شهر مشهد

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه کمال گرایی والدین با اختلال نافرمانی مقابله ای در نوجوانان پسرشهر مشهد بود. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده ها توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه نوجوانان پسر ۱۱ تا ۱۳ ساله شهر مشهد در سال تحصیلی ۱۴۰۱بودند وتعداد ۱۰۰نفر بصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزاراندازه گیری پژوهش پرسشنامه های کمالگرایی فراست و اختلال رفتاری راتر بود. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه شده و مقدار آن برای هر پرسشنامه بالای ۰,۷ گزارش شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار spss_۲۶ در دو بخش توصیفی و استنباطی و با کمک ضریب همبستگی پیرسون، انجام پذیرفت. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین کمالگرایی والدین با اختلال نافرمانی مقابله ای رابطه مثبت ومعناداری وجود دارد بطوریکه کل مولفه های کمالگرایی %۷۸،مولفه نگرانی درباره اشتباهات %۷۶،مولفه انتظارات والدینی %۷۸،مولفه شک درباره اعمال ۳۸%،مولفه انتقادگری والدینی %۵۲،مولفه استاندارد های شخصی %۷۷ و مولفه سازماندهی %۷۳ بصورت مثبت ومعنادار قادر به پیش بینی متغیر نافرمانی مقابله ای هستند(.(p<۰/۰۵بنابراین براساس نتایج یافته های پژوهش حاضر،کمالگرایی والدین میتواند نقطه آماجی در درمان اختلال نافرمانی مقابله ای در نوجوانان پسر در نظر گرفته شود.

Keywords:

اختلال نافرمانی مقابله ای , کمالگرایی والدین , نوجوان