پیش بینی طلاق عاطفی بر اساس تحریف های شناختی بین فردی و تمایز یافتگی خود در افراد متاهل

هدف از مطالعه حاضر پیش بینی طلاق عاطفی بر اساس تحریف های شناختی بین فردی و تمایز یافتگی خود در افراد متاهل بود. پژوهش حاضر با توجه به هدف آن از نوع کاربردی و شیوه اجرای آن توصیفی از نوع همبستگی بود . جامعه آماری پژهش شامل همه متاهلین شهرستان رشت در سال ۱۴۰۱ بوند. نمونه آماری شامل ۶۴ نفر از جامعه مذکور بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. ابزار گردآوری دادهها در این پژوهش پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن ، پرسشنامه تحریف های شناختی بین فردی و پرسشنامه تمایز خود دریک بود. به منظور تحلیل دادهها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ استفاده شد. آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون مورد استفاده قرار گرفت . نتیجه نشان داد که بین طلاق عاطفی و تحریف شناختی بین فردی ارتباط مثبت و معنادار وجود دارد (۵۴۶/۰ )؛ در واقع افزایش نمره در تحریف شناختی بین فردی با افزایش نمره در طلاق عاطفی همراه است . نتیجه دیگر نشان داد که بین طلاق عاطفی و تمایزیافتگی خود ارتباط منفی و معنادار وجود دارد (۴۴۶/۰-)؛ در واقع افزایش نمره در تمایزیافتگی خود با کاهش طلاق عاطفی همراه است . نتایج رگرسیون نشان دادکه فقط متغیر تحریف شناختی بین فردی بر اساس ضریب R۲ در مجموع ۲۹ درصد از واریانس متغیر طلاق عاطفی تبیین می کند. در مجموع می توان نتیجه گرفت که تحریف های شناختی بین فردی و تمایزیافتگی خود نقش موثری بر طلاق عاطفی دارند اما قدرت پیش بینی کنندگی تحریف های شناختی بین فردی بیشتر بود.

Keywords:

طلاق عاطفی , تحریف های شناختی , تمایز یافتگی خود