اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر ادراک شایستگی و سازگاری اجتماعی

هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی راهبردهای خودتنظیمی برادراک شایستگی و سازگاری اجتماعی بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه ناحیه دو تبریز بود که با استفاده از نمره برش ادراک شایستگی و سازگاری اجتماعی، بطور هدفمند، ۳۰ نفر انتخاب و به تصادف در گروه آزمایش و کنترل ۱۵) نفر در هر گروه) جایگزین شدند. گروه آزمایش، هشت جلسه نود دقیقه ای، راهبردهای خودتنظیمی را دریافت کرد، اما گروه کنترل هیچگونه آموزشی دریافت ننمود. هر دو گروه، در دو مرحله پیشآزمون و پسآزمون با استفاده از مقیاس ادراک شایستگی هارتر و سازگاری اجتماعی بل (BSAI) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، باعث افزایش معنیدار ادراک شایستگی و سازگاری اجتماعی در دانش آموزان شده است. مبتنی بر یافته ها میتوان نتیجه گرفت از راهبردهای خودتنظیمی میتوان به عنوان روشی کارآمد برای افزایش ادراک شایستگی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان استفاده نمود.

Keywords:

راهبردهای خودتنظیمی , اداراک شایستگی , سازگاری اجتماعی