بررسی یادگیری خود تنظیمی (شناختی و فراشناختی)

در عصری که تفکر و انسجام بخشیدن به آن به منزله شاه کلیدی برای گشودن گنجینه شگفتی برانگیز دانش و معرفت محسوب می شود، بدیهی است که ضرورت تفکر و پرورش فرآیندهای پیچیده آن بر هیچ اجتماعی پوشیده نیست. یکی از رایج ترین شکل های تفکر که تقویت و شکوفا سازی آن از مهمترین رسالت های آموزش و پرورش است، یادگیری خود تنظیمی (شناختی و فراشناختی) است. خودتنظیمی، فرایندی گرایشگرایانه است که به یادگیرنده کمک می کند که مهارتهای درسی مانند تنظیم اهداف، انتخاب، جایگزینی راهکارها و کنترل اثربخش را کسب کند. راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، بر نقش فرد در فرایند یادگیری تاکید می شود می کند تا به کمک آن دانش آموزان به صورت فعال و مستمر، شناختها، رفتارها و تلاش هایشان را به سمت تحقق اهداف موردنظر هدایت کنند. یادگیرنده های خودتنظیم از راه ویژگی هایی از قبیل ابتکار شخصی، تسلط بر یادگیری هدف و خوداسنادی مطلوب متمایز می شوند. بنابراین کلید خودتنظیمی افکار خودساخته، احساسات و رفتارهایی هستند که هدف آنها دستیابی به اهداف است. مداخلات راهبردهای خودتنظیمی شناختی و فراشناختی در دانش آموزان با کنترل شرایط، یادگیری را افزایش می دهد و فعال نبودن در یادگیری را کاهش می دهد و به طور کلی موجب پرداختن به تکالیف می شود. پژوهشگران دریافته اند که دانش آموزان دارای پیشرفت زیاد، اغلب یادگیرندگان خودتنظیم هستند و در مقایسه با دانش آموزان پیشرفت کم، هدف یادگیریشان را به طور اختصاصی تر تنظیم می کنند، از راهبردهای بیشتر برای یادگیری استفاده می کنند و به صورت منظم تر پیشرفت شان را به سمت هدف ارزیابی می کنند. بنابراین معلمان باید با استفاده از راهبردهای یادگیری خودتنظیمی زمینه آموزش موثر و ارتقای جهت گیری هدف یادگیری را برای دانش آموزان فراهم کنند.

Keywords:

یادگیری , خودتنظیمی , شناختی , فراشناختی.