تحلیل انتقادی مدعای حیرت آفرینی زبان قرآن در آراء سروش و مجتهد شبستری
Publish place: Recognize the Quran، Vol: 14، Issue: 2
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 104
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_QURSH-14-2_006
تاریخ نمایه سازی: 28 تیر 1402
Abstract:
یکی از مهم ترین ملاک های اعتبارسنجی یک دیدگاه. بازخوانی مدعیات آن انگاره از حیث معیارپذیری منطقی است.
مدعای حیرت آفرینی زبان قرآن که توسط برخی از نوگرایان طرح شده. مدعی است. دستیابی به معنای روشن و
نهایی آموزه ها و گزاره های قرآن بتمامه میسور آدمیان نیست؛ یعنی از یک سو بر مدعای معماگونگی و ابهام آلود ذاتی
همه عبارات قرآن تاکید می شود و از دیگر سو زبان قرآن واجد معانی نامتعین خانمه ناپذیر قلمداد می گردد. این نوشتار
می کوشد با کارست ملاحظات دقیق عقلی و نقلی، اصل داعبه حیرت آفرینی زبان قرآن را به گونه انتقادی تحلیل کند.
نخست داعیه حیرت آفرینی زبان قرآن از حبث صحت و درستی منطقی ارزیابی می شود. سپس مجموع گزاره های
ادعایی در باب حیرت آفرینی زبان قرآن از حیث انسجام منطقی به طور جدی کاوش می گردد. روش پژوهش مقاله
«اسنادی و تحلیلی» بوده و یافته های تحقیق حاکی از آن است که مدعای حیرت آفرینی زبان قرآن از چند حیث
معیارناپذیر و مخدوش است: از نظر صحت و درستی منطقی دچار مغالطه های توجیه ناپذیر متعددی است؛ و از لحاظ
انسجام و سازواری منطقی نیز مدعیات و گزاره های ادعایی ناهمگن و خودستیز به نظر می رسد. بنابراین قرآن از زبانی
فیصله بخش سود می برد؛ یعنی عامه انسان ها به معنای روشن و نهایی متن دست می پابند.
Keywords:
Authors
مهدی مهدوی اعلا
استادیار گروه معارف دانشگاه صنعتی شیراز
غلامحسین اعرابی
دانشیار گروه علوم قرآن دانشگاه قم
علی رضا خاتم شیشه بر
کارشناس ارشد فلسفه و کلام ا سلامی، موسسه امام صادق (ع)