ارائه مدل نقش شفقت به خود و شفقت به همسر در آشفتگی روانی با میانجی گری خشونت زناشویی در زنان قربانی: یک مطالعه توصیفی

زمینه و هدف: عوامل متعددی ممکن است زمینه ساز خشونت زناشویی و آشفتگی روانی زنان قربانی شود که در این میان نقش سازه های مثبت در چنین روابطی چندان مشخص نیست. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین مدل نقش شفقت به خود و شفقت به همسر در آشفتگی روانی با میانجی گری خشونت زناشویی در زنان قربانی انجام شد. مواد و  روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان قربانی خشونت زناشویی استان کرمان (شهر کرمان و رفسنجان) در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بودند که ۳۰۱ نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از مقیاس تجدیدنظر شده تاکتیک های حل تعارض، مقیاس شفقت خود، مقیاس اهداف مشفقانه و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس برای جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین خودشفقتی، شفقت به همسر و خشونت زناشویی، به ترتیب با میزان ۵۴۴/۰-، ۱۵۳/۰ و ۳۳۲/۰ با آشفتگی روانی رابطه وجود دارد (۰۵/۰>P). بین خودشفقتی و شفقت به همسر با میزان ۳۶۳/۰- و ۱۹۳/۰ با خشونت زناشویی رابطه معنادار وجود دارد (۰۵/۰>P). هم­چنین، نتایج نشان داد که بین خودشفقتی و شفقت به همسر با آشفتگی روانی و میانجی­گری خشونت زناشویی با میزان ۱۲۱/۰- و ۰۶۴/۰رابطه وجود دارد (۰۵/۰>P). نتیجه گیری: یافته­های مطالعه حاضر نشان داد که شفقت به خود در زنان قربانی خشونت زناشویی می تواند پیامدهای مثبتی داشته باشد، اما شفقت به همسر می تواند باعث افزایش خشونت زناشویی و در نتیجه آشفتگی روانی بیشتر شود. بنابراین، نتایج این پژوهش اثرات متفاوت سازه های مثبت را در روابط آسیب زا برجسته می سازد. واژه های کلیدی: آشفتگی روانی، خشونت زناشویی، رابطه زناشویی، شفقت

Keywords:

Psychological distress , Intimate partner violence , Marital relationship , Compassion , آشفتگی روانی , خشونت زناشویی , رابطه زناشویی , شفقت