The Mutual Effect of Sleep Deprivation and Exercise on the Response of Satiety Centers in the Hypothalamus

زمینه و هدف: انسان مدرن امروزی در حال تجربه دو روند موازی، کاهش میانگین مدت خواب و افزایش نمایه توده بدنی است. خواب به عنوان یک فرآینده مهم در اغلب عملکردهای بدن نقش مهم و اساسی دارد. پژوهشهای انسانی و حیوانی پیشنهاد می دهند که مدت کوتاه خواب یک عامل خطر جدید برای افزایش وزن و چاقی می باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر متقابل محرومیت از خواب و ورزش بر پاسخ میانجی های عصبی و هورمونی مراکز سیری در هیپوتالاموس می باشد. روش: جستجوی پیشینه پژوهش با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی پژوهشی از جمله اسکوپوس (Scopus)، پاب مد (PubMed)، وب آف ساینس (Web of Science)، گوگل اسکولار (Google Scholar) و پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی (SID) با کلیدواژه های کمبود خواب، محرومیت از خواب، خواب کوتاه، بی خوابی، چاقی، افزایش وزن، شاخص توده بدن، ورزش و فعالیت بدنی انجام شد. یافتهها: نتایج تجزیه و تحلیل بررسی پژوهش ها از این نظریه که خواب ناکافی و فعالیت ورزشی منجر به اختلال هورمون های داخلی، تعادل انرژی و افزایش وزن می‎شود، حمایت می کند و می تواند افزایش وزن را پیش بینی کند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که باید به افراد شرکت کننده در تمرینات ورزشی ویژه کاهش وزن در خصوص افزایش گرسنگی ناشتایی اطلاع رسانی بیشتری انجام شود تا حداقل در وعده صبحانه غذاهای کم کالری تر مصرف کنند. همچنین با توجه به اثر یک جلسه ورزش بر افزایش سیرکنندگی یک وعده غذا پیشنهاد می شود که مصرف صبحانه تا حد امکان به بعد از پایان هر جلسه ورزش موکول شود.

Keywords:

Exercise , Ghrelin , Glucagon-Like Peptide ۱ , Insomnia , Leptin , Peptide YY , Obesity , Sleep Deprivation , بی خوابی , پپتید-۱ شبه گلوکاگون , پپتیدYY , چاقی , گرلین , لپتین , ورزش , محرومیت از خواب