بازتاب موسیقی آوازی در شعر معاصر (مورد مطالعه: اشعار رهی معیری، شهریار و معینی کرمانشاهی)

در ادبیات معاصر برخی از شاعران به تصنیف و ترانه سرایی برای آواز روی آوردند و ارتباط شعر با موسیقی آوازی گسترش یافت. معاشرت شاعران با موسیقدانان و فعالیت در این حوزه، بر شعر آنها تاثیرگذار شد. در مطالعه حاضر با روش توصیفی تحلیلی، اشعار سه شاعر اهل موسیقی: رهی معیری، محمدحسین شهریار و معینی کرمانشاهی از منظر توجه به موسیقی آوازی و تاثیر آن در شعرشان با رویکرد سبک شناسی بررسی شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد: آشنایی شاعران با موسیقی آوازی و همکاری با موسیقدانان، در موسیقی شعر، زیباسازی و محتواسازی شعر آنها تاثیر گذاشته است، موسیقی شعرشان متناسب با ریتم و هماهنگ با الحان موسیقی است چنانکه برای آواز مناسب است و اغلب اشعار آنها آهنگ سازی شده است. در زیبایی شناسی و محتوا از اصطلاحات موسیقی استفاده کردند، آرایه های تشبیه، ایهام، جناس، مراعات النظیر فراوانی دارد. در محتوا سازی، در محتوای غنایی از واژه های موسیقی استفاده کرده اند، وصف عشق، جفاکاری و بی وفایی معشوق، اندوه های شخصی و اجتماعی، تنهایی و خلوت با خود را با واژه های مصطلح موسیقی بیان کرده اند. واژه های ساز، نوا، سوز، شور،چنگ در این محتوا پر تکرار شده است و در زیبایی شناسی کاربرد ایهام دار واژه های موسیقی موثر افتاده است.

Keywords:

موسیقی , زیبایی شناسی , محتوا , رهی معیری , شهریار , معینی کرمانشاهی