اثربخشی خودگویی های درونی مثبت بر ادراک از شایستگی در دانش آموزان دختر مقطعمتوسطه دوم شهرستان باوی دارای افت تحصیلی

این پژوهش به منظور، بررسی اثربخشی خودگوئی های درونی مثبت بر افزایش ادراک از شایستگی دانش آموزان انجام گرفت. ابزاری که در این پژوهش مورد استفاده قرارگرفته است، مقیاس ادراک شایستگی هارتر (۱۹۸۲) بود. جامعه آماری پژوهش، دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم دارای افت تحصیلی شهر باوی بودند. از بین دانش آموزان تعداد ۳۲ نفر انتخاب که در دوگروه ۱۶ نفر کنترل و آزمایش به صورت تصادفی جایگزین شدند. سپس، اعضای دو گروه به پرسشنامه مقیاس ادراک شایستگی پاسخ دادند. آنگاه گروه کنترل در نوبت انتظار قرار گرفته و گروه آزمایش طی ۸ جلسه یک ساعت و نیمی در برنامه آموزش خودگوئی های درونی مثبت برمبنای مفاهیم مکتب شناخت درمانی شرکت کردند. پس از آن، از هردوگروه پس آزمون به عمل آمد و داده های حاصله توسط آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل واقع گردید. نتیجه پژوهش نشان داد که آموزش خودگویی های مثبت در افزایش میزان ادراک از شایستگی دانش آموزان مورد نظر موثر بوده است.

Keywords:

شناخت درمانی , خودگوئی های درونی مثبت , ادراک از شایستگی , دانش آموزان.