بهبود مدیریت فضای شهری با تاکید بر رهیافت توسعه پایدار (مطالعه موردی: شهر یاسوج)

مدیریت شهری با ماهیت، "مدیریت و توسعه شهری" به عنوان چارچوب سازمانی توسعه شهر به سیاست ها، برنامه ها، طرح ها و اقداماتی مربوط می شود که در پی اطمینان از تطابق رشد جمعیت با میزان دسترسی به زیرساخت های اساسی زندگی شهری می باشد. دریک فضای شهری به عنوان پدیده ای انسان ساخت در فضای قابل زیست به دلیل دخالت سازوکارهای توسعه پایدار موجب افزایش احساس تعلق شهروندان، ارتقا سطح مشارکت و نهایتا پایداری می گردد. مقاله ی حاضر با روش توصیفی– تحلیلی است و ازلحاظ هدف کاربردی است. هدف این پژوهش، بهبود مدیریت فضای شهری با تاکید بر رهیافت توسعه پایدار است. شیوه جمع آوری اطلاعات پیمایشی - کتابخانه ای است. به طوری که ضمن مطالعات کتابخانه ای از نظرات کارشناسان نیز، استفاده شده است. جهت امتیازدهی به معیارها و پارامترهای مربوطه برای شناسایی و انتخاب اثرگذارترین شاخص ها از طریق فن دیمتل بهره گرفته شد و سپس پرسشنامه مربوط به آزمون موردنظر جهت تبیین و اثرگذاری شاخص ها در اختیار نمونه آماری قرار گرفت یافته های تحقیق نشان می دهد از بین شاخص های تحقیق پایداری اقتصادی، پایداری زیست محیطی، مسکن پایدار علی بوده و پایداری اجتماعی، حمل ونقل پایدار معلول به حساب می آیند. هم چنین پایداری زیست محیطی از بیشترین تاثیرگذاری برخوردار است و مسکن پایدار، حمل ونقل پایدار، پایداری اقتصادی و پایداری اجتماعی در درجات بعدی تاثیرگذاری قرار دارند و حمل ونقل پایدار از بیشترین تاثیرپذیری برخوردار است و پایداری اجتماعی، مسکن پایدار، پایداری اقتصادی و پایداری زیست محیطی در درجات بعدی تاثیرپذیری قرار دارند. نتایج تحقیق نشان می دهد فضاهای عمومی، بستر مناسبی برای احیا و باز زنده سازی ویژگی هایی هستند که قادرند سیمای شهر را از دیگر شهرها، متمایز بسازند و معنا و هویتی ویژه به آن ببخشند. این امر نه تنها سبب معنابخشی به این فضا می گردد بلکه سبب حفظ ارزش هاو ویژگی های فرهنگی بومی و انتقال آنها به نسل های آینده می شود. بی توجهی به این امر باعث یک شکل شدن شهرها و نیز قطع ارتباط فکری نسل ها، به واسطه عدم کاربرد عناصر فرهنگ مادی و ملموس جامعه در فضاهای شهری می گردد.

Keywords:

مدیریت فضا , توسعه پایدار , توسعه پایدار شهری , شهر یاسوج