بررسی درمان مبتنی بر شفقت بر انعطاف پذیری شناختی و شادکامی و رضایت زناشوئی پرستاران بیمارستان امام خمینی تهران

هدف از پژوهش حاضر بررسی درمان مبتنی بر شفقت بر انعطاف پذیری شناختی و شادکامی و رضایت زناشوئی پرستاران بیمارستان امام خمینی تهران می باشد. نمونه پژوهش شامل ۳۰ نفر (۱۵ نفر گروه آزمایش، ۱۵ نفر گروه کنترل) از پرستاران بیمارستان امام خمینی تهران بوده که به صورت نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. طرح پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه انعطاف پذیری کانور و دیویدسون (۲۰۰۳)، پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه رضایت زناشوئی(Enrich) بوده و برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شده است. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد، درمان مبتنی بر شفقت باعث افزایش انعطاف پذیری شناختی و افزایش شادکامی و رضایت زناشوئی افراد گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد.

Keywords:

درمان مبتنی بر شفقت , انعطاف پذیری شناختی , شادکامی , رضایت زناشوئی , پرستاران.