بررسی اثربخشی الگوی بالینی خلاقیت درمانی بر تاب آوری کودکان کار

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش خلاقیت بر تاب آوری کودکان کار اجرا گردید. پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی و به لحاظ نحوه جمع آوری داده ها از نوع شبه آزمایشی است. این پژوهش یک طرح شبه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود که دوره پیگیری نیز پس از دو ماه بررسی گردید. جامعه پژوهش شامل کودکان کار شهر تهران بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ۳۰ کودک کار که دارای کمترین نمره تاب آوری بودند، انتخاب گردیده و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. برای گروه آزمایش یک دوره برنامه آموزش خلاقیت در ۱۰ جلسه، به مدت ۲۰ ساعت اجرا گردید.در این پژوهش از آزمون خلاقیت تورنس، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و پرسشنامه تاب آوری کانر-دیویدسون استفاده شد.برای تجزیه و تحلیل داده ها و اطلاعات از آزمون های تحلیل کواریانس و به کمک نرم افزار SPSS.۲۲ استفاده شد و نتایج نشان داد که آموزش خلاقیت موجب افزایش تاب آوری در کودکان کار شده است و این نتایج پس از دو ماه در دوره پیگیری ثابت مانده است.

Keywords:

کودکان کار , آموزش خلاقیت , تاب آوری