نحوه حمایت از مصرف کنندگان در قرارداد تحصیل اعتبار در حقوق ایران و اتحادیه اروپا

قرارداد اعتبار مصرفی به قراردادی گفته می شود که به موجب آن، اعتبار دهنده به مصرف کننده در قالب پرداخت معوق، وام یا سایر کمک های مالی مشابه اعتبار اعطا می کند. باید گفت که وام های بازرگانی و مصرفی از جهت شروط پرداخت و نیز قواعد مربوط به بهره از مقررات جداگانه ای پیروی می کنند. وام های بازرگانی برای تامین نیاز به سرمایه در امور تولیدی، صنعتی، کشاورزی و مانند آنها پرداخت می شوند. اما وام مصرفی برای برطرف کردن نیازهای شخصی و خانوادگی و یا پیش بینی نشده اشخاص پرداخت می شود و در بیشتر موارد گره گشای گرفتاری های مردم بوده و چاره ساز است و به همین دلیل در نظام های بانکی امروزی، این گونه وام ها به گونه ی گسترده و با بهره های بسیار کم پرداخت می شوند. در این پایان نامه نحوه ی حمایت از مصرف کنندگان در قرارداد تحصیل اعتبار در حقوق ایران و اتحادیه اروپا مورد بررسی قرار گرفته و پس از تحلیل نظریات گوناگون در این زمینه و مراجعه به منابع حقوقی موجود چنین برداشت شده است که با توجه به عدم شناسایی قرارداد تحصیل اعتبار مصرفی در نظام حقوقی ایران، مقررات خاصی در رابطه با نحوه ی حمایت از مصرف کنندگان در این نوع قراردادها وجود ندارد و فقط با استفاده از اصول کلی حمایت از حقوق مصرف کننده و برمبنای سایر مقررات می توان از مصرف کننده حمایت نمود. اما اتحادیه اروپا با ملزم نمودن تامین کننده یاعتبار به دادن اطلاعات روشن و دقیق در رابطه با شرایط قرارداد اعتباری قبل از انعقاد آن و درج شرایط ضروری حاکم بر قرارداد نظیر مقدار کل اعتبار، نرخ بهره، هزینه های لازم و اعطای حق انصراف بدون ارائه ی هیچ گونه دلیلی، از مصرف کننده در قرارداد تحصیل اعتبار، حمایت مفید و موثری به عمل آورده است.

Keywords:

حقوق مصرف کننده , قراردادهای اعتباری , اعتبار مصرف کننده , شرایط ناعادلانه , حق انصراف