انواع تربیت در کودکان

انسان از لحظه ای که برروی زمین خاکی پا نهاد مورد تعلیم و پرورش باریتعالی قرار گرفت حتی آن دمی که قابیل مستاصل و درمانده به دنبال راه حلی برای پنهان نمودن اولین جنایت نسل بشر بود مورد تعلیم قرار گرفت و توسط دو کلاغ آموخت که چگونه جسد برادر مقتول خویش را دفن نماید .لذا باید بپذیریم که تعلیم و تربیت دینی نشات گرفته از روح الهی است و چون مبنای خداوندی دارد موفق ترین نوع تعلیم و تربیت است یکی از راه های جلب و جذب نوجوانان و جوانان به دینداری رعایت اصول اخلاقی توسط اولیاو مربیان است چه بسا ، ما کودکان خود را به دینداری تشویق نموده و بر این اصرار ورزیم که بچه های متدین داشته باشیم اگر این موضوع در رفتار ماتجلی پیدا نکند مانند کفی است بر روی آب که هیچ ثمری ندارد و گاه نتیجه ای منفی نیز دارد چرا که وقتی قول وعمل یکسان نباشدناخواسته آنها را به پنهان گری وامیداریم دختری که پدر و مادر و یا معلمین او اصرار دارند که حجاب اسلامی را رعایت کنند اگرکوچکترین ضعفی در این مورد از معلم خود یا مادرش ببیند این گمان در ذهنش متبلور می شود که ظاهر را حفظ کند حال در باطنهر طور که باشد مهم نیست .تعلیم و تربیت دینی با قلب و روح نونهالان و نوجوانان سروکار دارد و در پی تغییرات روحی و قلبی در وجود آنهاستمحبت و صمیمیت اولین قدم برای جذب نوجوانان به دین و مذهب است و هرگز خشونت نمی تواند کارگشا بوده و آنها را وادارنماید افرادی مذهبی بار بیایند .فرزندان چون آینه صادقی رفتار والدین خود را منعکس می کنند و هرگاه کسی آنان را به نقصشان واقف کند ممکن است با غرورخاصی آن را ناشی از خصایص نژادی و از خصوصیات خانوادگی خود بدانندیکی از اصول تعلیم و تربیت تقید به ارزشها و اصول اخلاقی و معنوی است که باید درمیان همه ی قشرهای جامعه بهخصوص اولیاء مربیان و کارگزاران جامعه در سطوح مختلف مورد توجه و عمل باشد .در خانه می بایست اولیا با کلام و رفتارشان در شرایط و موقعیت های گوناگون حریم مقدس ارزشها را برای فرزندان خودترسیم کنند و این کار جزء با تکریم مقابل و حساسیت و دقت درکاربرد الفاظ و کلام و جلوه های مطلوب و پسندیده ی رفتارهایفردی و جمعی مقدور و میسر نیست .در فضای مدرسه نیز همه ی مربیان باید انتقال ارزش های متعالی اخلاقی و فرهنگی به کودکان و نوجوانان را مقدم بر دانشافزایی مهارت آموزشی بدانند ، بدیهی است که می باید دست اندرکاران اداره ی مدرسه به مثابه ی الگوهای مطلوب اجتماعی اصلیترین رسالت خود را تربیت اخلاقی و رفتاری نوجوانان بدانند و همواره با این نیت با بچه ها سخن گویند طوری رفتار کنند که گوییدر حال ارائه و عرضه بهترین الگوی سخن گفتن ، مطلوب ترین ارتباط کلامی و موثرترین تعامل بین فردی و روابط اجتماعی اند .به یقین نتیجه حاصل از چنین اندیشه و نیت خالصانه و رفتار صواب چیزی جز تکریم شخصیت کودکان و نوجوانان تقویت احساسخود و ارزشمندی در آنان و بالطبع پیشگیری از آسیب پذیری های اجتماعی نخواهد بود.

Keywords:

تعلیم و تربیت , تربیت دینی , مدرسه , خانواده