اسراف،تبذیر و مصرف گرایی از منظر سیره رضوی(ع) و راهکارهای تعلیم و تربیتاسلامی

پژوهش حاضر که باعنوان اسراف،تبذیر و مصرف گرایی مطرح شده است در صدد این مسئله می باشد که جلوه و جایگاههرکدام از لغات را در سیره و روایات رضوی(ع) بدست آورد و سپس نقش نظام تعلیم وتربیت را به عنوان یک سیستم آموزشیو تربیتی در این مسئله مشخص کند.بدیهی است موضوعاتی همچون اسراف،تبذیر و مصرف گرایی دارای پشتوانه تحقیقیبسیار قوی و دقیقی از صاحبنظران حوزه علمیه و دانشگاه می باشد.اما ضرورت طرح موضوع فعلی آنجاست که در رابطه با نظامتعلیم و تربیت و راهکارهای این سیستم در راستای موضوعات فوق در پژوهش ها و تحقیقات کمتر مورد توجه قرار گرفتهبود.در یافته های این پژوهش که به روش توصیفی-کتابخانه ای انجام شده است می توان این مسئله را دریافت که اسرافدارای دو بعد مادی و معنوی می باشد.بعد مادی اشاره به منابع زیست دنیوی مانند آب،خاک و طبیعت دارد و بعد معنوی اشارهبه منابعی دارد که برای به کمال رساندن انسان بدان نیازمندیم (مانند انگیزه،استعداد وهنر).چنانچه با توجه به هر دو بعد مادیو معنوی انسانی نتواند مدیریت صحیح منابع در دسترس خود را داشته باشد اسراف را مرتکب شده است.

Keywords:

اسراف , تبذیر , مصرف گرایی , سیره رضوی , تعلیم و تربیت اسلامی