بررسی اثرات سمیتی نانوذرات اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم بر روی برخی از آنزیم های کبدی موش سفید آزمایشگاهی نر

چکیده زمینه و هدف: پیشرفت فناوری نانو باعث شده است که بررسی اثرات مخرب نانومواد بر روی موجودات اهمیت زیادی پیدا کند. نانوذرات دی اکسید تیتانیوم و اکسید روی از راه های مختلف وارد بدن شده و باعث تخریب کبد و سایر ارگان های بدن موجودات می شوند. هدف از این مطالعه بررسی اثر سمیتی نانوذرات اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم بر روی برخی از آنزیم های کبد و بافت کبد موش نر می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ۷۰ موش نر بالغ مورد استفاده قرار گرفت. موش ها در ۱۰ دسته ۷ تایی شامل یک گروه کنترل و نه گروه آزمایش تقسیم شدند. موش های گروه تجربی نانوذرات اکسید روی را به مدت ۱۴ روز با غلظت های ۵۰، ۱۰۰ و ۳۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم به صورت گاواژ دریافت کردند و گروه شاهد فقط آب مقطر دریافت کرد. در روز پانزدهم، خون گیری از موش ها به عمل آمد و آنزیم های کبدی شامل آلانین آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و آسپارتات آمینوترانسفراز و بافت کبد مورد بررسی قرار گرفت. داده ها، با توجه به برخورداری از توزیع نرمال، توسط آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی Duncan مورد آنالیز قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که نانوذرات اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم در غلظت های ۱۰۰ و ۳۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم و ترکیب این دو نانوذره در غلظت های ۵۰، ۱۰۰ و ۳۰۰ میلی گرم باعث ایجاد تغییر معنی داری در میزان فعالیت آنزیم های کبدی آلانین آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و آسپارتات آمینوترانسفراز نسبت به گروه کنترل شده اند (۰۵/۰ P<). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که نانوذرات اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم در دوزهای مختلف احتمالا به دلیل تخریب کبد و افزایش نشت آنزیم های کبدی باعث افزایش سطح سرمی آنزیم ها می شود. بااین حال، مطالعات بیشتری جهت پیش بینی اثرات این ماده و استفاده ایمن از این نانوذرات پیشنهاد می شود. واژه های کلیدی: آنزیم های کبدی، نانوذرات دی اکسید تیتانیوم، نانوذرات اکسید روی، موش سوری

Keywords:

Liver enzyme , Titanium oxide nanoparticles , Zinc oxide nanoparticles , Mice , آنزیم های کبدی , نانوذرات دی اکسید تیتانیوم , نانوذرات اکسید روی , موش سوری