تاثیر استرس دوران بارداری بر تکامل لوب پیشانی و ارزیابی آستانه تشنج فرزندان موش های کوچک آزمایشگاهی

چکیده زمینه و هدف: استرس دوران بارداری ضمن افزایش سطح گلوکوکورتیکوئید در جنین، اثرات زیانباری روی ساختار عصبی دارد. در این تحقیق، اثر استرس دوران بارداری مادر بر تکامل قشر لوب پیشانی و آستانه تشنج فرزندان موش ها بررسی شد.   مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ۳۰ موش ماده باردار به دو گروه مساوی استرس و بدون استرس تقسیم شدند. گروه استرس روزانه یک ساعت و به مدت ۱۴ روز، استرس بی­حرکتی را تجربه کردند. فرزندان موش ها به سه گروه چهارتایی تقسیم شدند. گروه کنترل که مادرانشان استرس ندیده بودند و فرزندان نیز PTZ  دریافت نکردند. گروه شم که مادرانشان استرس ندیده ولی فرزندان PTZ  دریافت کرده بودند و گروه تجربی که مادرانشان استرس دیده و فرزندان داروی PTZ دریافت کردند. برای مطالعه لوب فرونتال جنین موش، مغز فرزندان موش خارج و فیکس شد. مقاطع ۵ میکرومتری تهیه، به روش هماتوکسیلین-ائوزین رنگ آمیزی شدند. مطالعات هیستومورفومتری با استفاده از نرم­افزارهای هیستولب و موتیک انجام گردید. یافته ها: نتایج بدست آمده افزایش معنی­دار آستانه تشنج در فرزندانی که مادرانشان تحت استرس قرار گرفته بودند را در مقایسه با فرزندانی که مادرانشان تحت استرس قرار نگرفته بودند، نشان داد (۰۰۱/۰ P<). کاهش معنی­دار ضخامت لایه های قشر لوب پیشانی در گروه تجربی در مقایسه با گروه های کنترل و شم دیده شد ( ۰۵/۰(P<. تعداد سلول های عصبی و گلیال و تعداد عروق خونی در گروه تجربی نسبت به گروه های کنترل و شم کاهش معنی­دار نشان داد ( ۰۵/۰(P<. نتیجه گیری: استرس دوران بارداری می تواند سبب افزایش آستانه تشنج فرزندان و همچنین تغییراتی در تکوین و ساختار لوب پیشانی فرزندان موش ها شود. واژه های کلیدی: لوب پیشانی، تشنج، استرس، پنتیلن تترازول، هیستومورفومتری

Keywords:

Frontal lobe , Seizure , Stress , Pentylenetetrazole , Histomorphometry. , لوب پیشانی , تشنج , استرس , پنتیلن تترازول , هیستومورفومتری