اثر مسددهای کانال کلسیم بر روی آرتریت تجربی ناشی از تزریق اجوانت کامل فروند در زانوی موش صحرایی

سابقه و هدف: آرتریت روماتویید یک بیماری التهابی مزمن مربوط به بافت همبند است که یک درصد جمعیت انسانی را مبتلا کرده است. از آن جایی که در مطالعات قبلی نقش آنتاگونیست های کانال کلسیم در کاهش التهاب حاد نشان داده شده است، هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات وراپامیل و نیفدیپین بر روی آرتریت تجربی ناشی از اجوانت کامل فروند (CFA) در زانوی موش صحرایی است. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی برروی ۸ گروه موش صحرایی نر بالغ انجام شد.گروه های ۱ و ۲ گروه های CFA و کنترل بودند که به ترتیب در زانوی راست آن ها ml۲/۰ محلول CFA و سالین تزریق شد.گروه های ۳ و ۴ به ترتیب دوزهای ۱۰۰و ۸۰۰ میکروگرم بر کیلوگرم نیفدیپین و حیوان های گروه های ۵ و ۶ نیز به ترتیب همین دوزهای وراپامیل را از روز هفتم بعد از تزریق CFA تا پایان مطالعه به صورت خوراکی دریافت کردند. گروه ۷ (گروه حلال) مشابه با گروه های ۵ و ۶ دی متیل سولفوکساید (DMSO) را به روش فوق مصرف کردند و حیوان های گروه ۸، ایبوپروفن را به میزان ۱۵ میلی گرم بر کیلوگرم به صورت خوراکی دریافت کردند. تغییرات ناشی از التهاب مزمن از طریق اندازه گیری قطر زانو، محتوای رنگ آبی ایوانز (E.B) و تغییرات هیستوپاتولوژیک بافت سینوویال زانو برای مدت ۲۸ روز بعد از تزریق CFA تعیین شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که در روز هفتم بعد از تزریق CFA، قطر زانو (mm۲/۰±۱/۱۳) در مقایسه با روز صفر (mm۰۸/۰±۹۹/۹) به طور معنی داری افزایش پیدا کرده که این افزایش قطر تا پایان روز ۲۸ نیز دارای اختلاف معنی دار با روز صفر بود (۰۰۱/۰p<). هم چنین DMSO نتوانست این افزایش قطر ناشی از تزریق CFA را مهار کند، در حالی که دوز زیاد نیفدیپین در روزهای۱۴، ۲۱ و ۲۸ و دوز اندک آن فقط در روز ۲۸ به طور معنی داری افزایش قطر را کاهش داده است(۰۱/۰p<). دوز اندک وراپامیل در روزهای ۱۴و ۲۸ و دوز زیاد آن فقط در روز ۲۱ اثر مهاری مشابهی اعمال نموده است. ایبوپروفن در همه روزهای مطالعه افزایش قطر را مهارنموده است (۰۱/۰ p<). محتوای E.B قبل از تزریق CFA به میزانmg tissue ۱۰۰/mg۱۴/۰±۹۷/۲ بود، که بعد از تزریق به طور معنی داری افزایش یافت به طوری که در روز هفتم به میزان ۷/۰±۳۷/۱۲ میکروگرم به ازای ۱۰۰میلی گرم بافت رسید (۰۰۱/۰p<). در همه روزهای مطالعه (۱۴، ۲۱ و ۲۸) هم دوزهای اندک و هم دوزهای زیاد مسددهای کانال کلسیم به طور معنی داری محتوای E.B را کاهش دادند (۰۰۱/۰p<) و اثرات مهاری آن ها بر روی E.B خصوصا در روز ۲۸ قابل مقایسه با اثر ایبوپروفن بود. هم چنین دوزهای اندک و زیاد نیفدیپین ارتشاح سلول های التهابی را در روزهای ۲۱ و ۲۸ کاسته در حالی که فقط دوز اندک وراپامیل این ویژگی را از خود نشان داد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر معرف این هستند که نیفدیپین و وراپامیل در مهار آرتریتیس تجربی زانو ناشی از تزریق CFA، از طریق کاهش قطر و کاهش محتوای E.B (نشت آلبومین( موثر می باشند. واژه های کلیدی: التهاب مزمن، وراپامیل، نیفدیپین، اجوانت کامل فروند، آرتریت تجربی

Keywords:

Chronic inflammation , Verapamil , Nifedipine , CFA , Experimental arthritis , التهاب مزمن , وراپامیل , نیفدیپین , اجوانت کامل فروند , آرتریت تجربی