اثر تزریق فیزوستیگمین درون قشر پیشانی بر یادگیری اجتنابی فعال در مدل حیوانی بیماری آلزایمر

زمینه و هدف: نورون های کولینرژیک هسته قاعده ای با سلول های درشت مغز (NBM) در فرایند یادگیری و حافظه نقش دارند و نشان داده شده است که نورون های این هسته در بیماران آلزایمری تحلیل می رود. از طرفی مصرف داروهای مقلد استیل کولین و مهار کننده استیل کولین استراز موجب بهبودی نسبی فراگیری، در این گونه بیماران می گردد. برخی مطالعات نشان داده اند که قشر پیشانیانشعابات کولینرژیک از NBM دریافت می کند. در تحقیق حاضر اثر تزریق داخل قشرپیشانی فیزوستیگمین، مهارکننده آنزیم استیل کولین استراز، بر یادگیری اجتنابی فعال مدل حیوانی بیماری آلزایمر بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه که به روش تجربی انجام شد، به منظور ایجاد مدل حیوانی بیماری آلزایمر، هسته NBM موش های صحرایی نر بالغ جوان نژاد Wistar با وزن ۳۰۰-۲۵۰ گرم به طور الکتریکی تخریب گردید. از آن جایی که قشر پیشانی یکی از نواحی هدف مسیر های کولینرژیکی هسته NBM  می باشد، ۲۰ دقیقه قبل از آموزش روزانه حیوان ها، مقادیر مختلف فیزوستیگمین (۵/۲، ۵ و ۵/۷ میکروگرم در یک میکرولیتر) به صورت دوطرفه درون قشر پیشانی مغز گروه های مختلف تزریق شد. آموزش اجتنابی فعال حیوان ها در طی ۸ جلسه (هر جلسه ۳۰ مرحله) درون ماز Y شکل انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که یادگیری اجتنابی فعال به طور قابل ملاحظه ای در گروه با ضایعه NBM کاهش یافت و هم چنین تزریق فیزوستیگمین درون قشرپیشانی (۵/۲، ۵ و ۵/۷ میکروگرم) نقص یادگیری ناشی از تخریب الکتریکی هسته NBM را به طور معنی داری، شدیدتر نمود. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه پیشنهاد می کند که انشعابات کولینرژیک NBM به قشر پیشانی در حیوانات ضایعه دیده یک نقش منفی در این نوع یادگیری بازی می کند. به نظر می رسد که سایر سیستم های نوروترانسمیتری نظیر گلوتامات و نیز سایر انشعابات آورانی از نواحی مختلف مغز به قشرپیشانی احتمالا در این پدیده دخالت دارند. واژه های کلیدی: هسته NBM، فیزوستیگمین، قشر پیشانی، بیماری آلزایمر، موش صحرایی

Keywords:

NBM , Physostigmine , Frontal Cortex , Alzheimer Disease , Rat , هسته NBM , فیزوستیگمین , قشر پیشانی , بیماری آلزایمر , موش صحرایی