تاثیر عصاره دانه گرده خرما بر غلظت سرمی استروژن، پروژسترون و گنادوتروپین در موش های صحرایی ماده بالغ

زمینه و هدف: گیاهان دارویی در طول تاریخ پزشکی اهمیت زیادی داشته اند که یکی از این گیاهان، نخل خرما از گونه Phoenix Dactylifera و از تیره پالماسه است. دانه گرده خرما دارای ۵ ترکیب شیمیایی می باشد که چهار ترکیب آن فعالیت بیولوژیکی دارند. هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثرات عصاره دانه گرده خرما بر غلظت سرمی هورمون های استروژن، پروژسترون و گنادوتروپین در موش های ماده بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ۴۰ سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار که از محل خانه حیوانات دانشگاه آزاد اسلامی واحد کازرون تهیه شده بودند، به ۵ گروه ۸ تایی تقسیم شدند. جهت هم سیکل سازی موش ها از هورمون های جنسی استفاده شد. عصاره دانه گرده خرما به صورت صفاقی به مدت ۱۴ روز به گروه های تجربی در اندازه های ۱۰۰ ، ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم تزریق شد. گروه کنترل هیچ عصاره ای دریافت نکرد و گروه حلال فقط حلال دارو دریافت نمود. نمونه های خونی در پایان روز ۱۴ تهیه و غلظت هورمون های LH،FSH ، استروژن و پروژسترون اندازه گیری شد. برای مقایسه میانگین ها از آزمون آماری ANOVA و سپس آزمون توکی استفاده شد. ۰۵/۰ p<اختلاف معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که غلظت سرمی هورمون های LH و FSH در گروه های تجربی دریافت کننده مقادیر مختلف دارو نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی داری را نشان نمی دهد. تجویز عصاره با مقادیر ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم، غلظت هورمون های استروژن و پروژسترون را افزایش داد (۰۵/۰p<). نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش، دانه گرده خرما غلظت استروژن و پروژسترون را به طور معنی داری افزایش داده اما بر میزان گنادوتروپین ها بی تاثیر بوده است. واژه های کلیدی: دانه گرده خرما، استروژن، پروژسترون، گنادوتروپین، موش های صحرایی مقدمه

Keywords:

Phoenix dactylifera , Estrogen , Progesterone , Gonadotropin , Rat , دانه گرده خرما , استروژن , پروژسترون , گنادوتروپین , موش های صحرایی