مقاومت آنتی بیوتیکی استرپتوکوک بتا همولیتیک گروه A در کودکان حامل بدون علامت در شهرستان رفسنجان در سال ۱۳۸۸

زمینه و هدف: استرپتوکوک بتاهمولیتیک گروه A [ A Group Beta-Hemolytic Streptococci (AGBHS)] ، شایع ترین پاتوژن جدا شده از فارنژیت در کودکان سنین مدرسه است که تشخیص و درمان به موقع آن اهمیت دارد. این مطالعه، به منظور تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی این باکتری در حاملین بدون علامت، در دانش آموزان مقطع راهنمایی انجام گرفت.   مواد و روش ها: در این مطالعه مقطع ی تعداد ۳۹۵ دانش آموز مقطع راهنمایی شهرستان رفسنجان در سال ۱۳۸۸ با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. با استفاده از سواب استریل از لوزه ها و حفره های پشت آن ها نمونه گرفته شد و در محیط ترانسپورت (Cary Blair) به آزمایشگاه منتقل گردید. نمونه ها بلافاصله کشت داده شد. تست آنتی بیوگرام انجام گرفته و بر اساس نتایج این تست، نمونه ها در سه گروه حساس، نیمه حساس و مقاوم قرار گرفتند. نتایج به صورت آمار توصیفی گزارش شد و برای بررسی ارتباط متغیرها از آزمون مجذور کای استفاده گردید.   یافته ها: استرپتوکوک های به دست آمده نسبت به پنی سیلین نیمه حساس و مقاوم و نسبت به تتراسیکلین (۸/۴۲%)، آزیترومایسین (۶/۲۸%)، آمپی سیلین و اریترومایسین (۳/۱۴%) حساس بودند. فراوانی حاملین استرپتوکوک بتاهمولیتیک گروه A بدون علامت ۸/۱% بود.   نتیجه گیری: نتایج نشان داد احتمال مقاوم شدن باکتری نسبت به پنی سیلین وجود دارد. بنابراین، ارائه آموزش های لازم در مورد مصرف خودسرانه دارو از طریق رسانه ها توصیه می شود.   واژه های کلیدی: استرپتوکوک بتاهمولیتیک گروه A ، حاملین بدون علامت، فارنژیت

Keywords:

Beta hemolytic (A) streptococci , Asymptomatic carriers , Pharengitis , استرپتوکوک بتاهمولیتیک گروه A , حاملین بدون علامت , فارنژیت