بررسی میزان سازگاری استراتژیک، کار با ارزش و درگیری شغلی (مشارکت کارکنان) در بیمارستان هاشمی نژاد تهران در سال ۱۳۹۱

چکیده   زمینه و هدف: بررسی ها نشان می دهند که بیمارستان ها می توانند از طریق بهبود وضعیت سه متغیر "سازگاری استراتژیک"، "کار با ارزش" و "درگیری شغلی"، بستر لازم را برای جلب مشارکت کارکنان در راستای دستیابی به اهداف سازمان آماده سازند. این مطالعه با هدف بررسی میزان سه متغیر مذکور در بیمارستان هاشمی نژاد شهر تهران طراحی و اجرا شده است.   مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مقطعی می باشد. جامعه مورد مطالعه شامل ۴۲۴ نفر از طبقات شغلی پرستاری، اداری- مالی، پشتیبانی و پیراپزشکی بیمارستان هاشمی نژاد تهران بود که از این تعداد حجم نمونه ای معادل ۲۰۲ نفر انتخاب شد. نمونه ها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و متناسب با تعداد جمعیت در هر طبقه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از روش های آمار توصیفی شامل جداول مقایسه ای و تطبیقی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.   یافته ها: در مجموع ۱۷۲ نفر از کارکنان در این پژوهش مشارکت داشتند. بر اساس یافته ها، میانگین و انحراف معیار نمرات سازگاری استراتژیک ۴۷/۴±۹۰/۳۱ از ۴۰، کار با ارزش ۷۷/۴ ±۴۲/۳۲ از ۴۰ و همچنین، میانگین و انحراف معیار نمرات درگیری شغلی ۳۴/۷±۱۹/۵۴ از ۷۰ محاسبه شد.   نتیجه گیری: سه متغیر مورد مطالعه وضعیت نسبتا مطلوبی را نشان می دهند. مدیریت مبتنی بر هدف، تخصیص پست ها و مشاغل سازمانی برحسب نوع تخصص و تجارب کارکنان، توجه به نیازهای مادی و معنوی آنان و این که به کارکنان اجازه داده شود تا بر فرایند کار خویش نظارت داشته باشند نقش به سزایی در توسعه قابلیت های کارکنان حوزه منابع انسانی و بهبود وضعیت متغیرهای فوق ایفا می کند.   واژه های کلیدی: سازگاری استراتژیک، کار با ارزش، درگیری شغلی (مشارکت کارکنان)، بیمارستان

Keywords:

Strategic alignment , Meaningful work , Employee engagement , Hospital , سازگاری استراتژیک , کار با ارزش , درگیری شغلی (مشارکت کارکنان) , بیمارستان