پیش بینی دوام ازدواج بر اساس همدلی هیجانی و بخشودگی بین فردی در زنان متاهل با سابقه ی ازدواج ۲۰ -۱۱ سال در شهر تاکستان

هدف مقاله حاضر، پیش بینی دوام ازدواج بر اساس همدلی هیجانی و بخشودگی بین فردی در زنان متاهل با سابقه ی ازدواج ۲۰ -۱۱ سال در شهر تاکستان بود. این مطالعه از نوع توصیفی_همبستگی بود. جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه ی زنان متاهل با سابقه ی ازدواج ۱۱ الی ۲۰ سال منتهی به بهار سال ۱۳۹۸ شهر تاکستان تشکیل می دادند که در این میان ۲۴۰ نفر از زنان متاهل با سابقه ی ازدواج ۱۱ الی ۲۰ سال با روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه ی پژوهش موردبررسی قرار گرفتند. داده ها توسط پرسشنامه ی بخشودگی بین فردی احتشام زاده و همکاران (۱۳۸۹)، همدلی داویس (۱۹۸۳) و رضایت زناشویی اینریچ (۱۹۹۸) جمع آوری شد پس از تکمیل کلیه پرسشنامه ها، تعداد ۲۳۷ پرسشنامه سالم و کامل به دست آمد که با نرم افزار SPSS نسخه ی ۲۴ در دو سطح توصیفی و استنباطی تحلیل شد. یافته ها نشان داد که با افزایش میزان بخشودگی بین فردی، میزان دوام ازدواج (رضایت زناشویی) نیز افزایش می یابد Pvalue<%۱. همچنین با افزایش میزان همدلی هیجانی، میزان دوام ازدواج با Pvalue<%۵ و بخشودگی بی فردی با Pvalue<%۱ افزایش یافت. در آخر این که هردو متغیر بخشودگی بین فردی و همدلی هیجانی در پیش بینی دوام ازدواج تاثیر مثبت (افزایشی) داشتند. به طورکلی با تکیه بر یافته های این پژوهش، چنین استنباط گردید که؛ در زنان متاهل با سابقه ازدواج ۲۰ -۱۱ سال، با افزایش میزان بخشودگی بین فردی و همدلی هیجانی، دوام ازدواج آن ها افزایش می یابد.

Keywords:

دوام ازدواج , همدلی هیجانی , بخشودگی بین فردی