واکاوی جراحی های زیبایی واثر آن بر تدلیس و فسخ نکاح در نظام فقهی وحقوقی ایران

یکی از ابعاد معنوی انسان گرایش به زیبایی است و از قدیم الایام موضوع زیبایی مورد توجه بشر بوده است.جراحی زیبایی در نتیجه چنین گرایشی پدیدار گشته است تا بدن را حفظ و ارتقاء بخشد وساختار بدن را زیباتر کند؛ به همین دلیل امروزه گونه ای از کارکرد پزشکی نمایان شده است و آن جراحی های زیبایی است و برخی افراد برای جلب توجه طرف مورد نظر خود دست به جراحی زیبایی می زنند. در ارتباط با جواز یا عدم جواز شرعی انجام عمل زیبایی در مذاهب شناخته شده، عالمان و فقیهان دینی نظرات متفاوتی دارند و با بیان ادله وشرایطی انجام این قسم از جراحی ها را ممنوع، محدود و یا آزاد نموده اند. قانون مدنی در مورد جراحی زیبایی وتدلیس در نکاح سکوت کرده اند.پژوهش حاضر به بررسی تعیین تدلیس بودن یا نبودن جراحی زیبایی را در نکاح می پردازد. روش به کار رفته در مقاله حاضر، اسنادی-کتابخانه ای ونوع این پژوهش،بنیادی- کاربردی می باشد. با توجه به جمع آوری آراء فقها،به نظر می رسد جراحی های زیبایی به خودی خود، به ویژه در هنگامی که طرف مقابل به آن ها علم دارد، موجب تدلیس نیست؛ مگر آن که عدم آن ها شرط شود، زیرا در این صورت برای تحقق تدلیس، عدم عمل به شرط کافی است و نیز در فرضی که طرفین عقد نکاح، به تحقق جراحی زیبایی آگاهی دارند و یا فردی که جراحی زیبایی کرده آن را به دیگری اطلاع می دهد، تدلیس روی نداده است

Keywords:

تدلیس , جراحی زیبایی , عیوب , فسخ نکاح