رهیافتی در عرف و جایگاه آن در اندیشه فقهاء امامیه و اهل سنت

هدف از این مقاله بررسی جایگاه عرف در اندیشه ی فقها امامیه و اهل سنت و نحوه ی به کارگیری آن در استنباطات فقهی است.همچنین ارجاع به عرف در نظام های حقوقی جهان غرب و عالم اسلام مورد بررسی قرار گرفته و وجوه اشتراک و مفارقت هر یک از آن ها بررسی می شود.به طور کلی در نظامات حقوقی سه دیدگاه نسبت به عرف مطرح است:۱) عرف به عنوان منبع اصلی و مستقل در تقنین(نظام حقوقی غرب)۲)عرف کاشف الهی هم عرض با سایر ادله(اکثر اهل سنت)۳)تشخیص مراد متکلم متوسط عرف(فقهاء امایمه).نگاه اندیشمندان شیعه به عرف سبب تشخیص ظهور مفردات و ترکیبات کلام است،به این نگاه که وقتی ظهور عرفی از مفردات و ترکیبات کلام به دست آید گفته می شود که شارع نیز همین منظور عرفی است

Keywords:

عرف , تقنین , فقه امامیه , الغاء خصوصیت , مذاق شریعت