مواجهه با خشونت شغلی در پرسنل بالینی بیمارستان های آموزشی درمانی تبریز

زمینه و هدف: خشونت شغلی یکی از مخاطرات جدی است که کارکنان بیمارستانها را تهدید می کند، به طوری که بیشترین فراونی خشونت کاری در بیمارستانها رخ می دهد. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت خشونت شغلی در کارکنان بالینی بیمارستانهای تبریز بود.   روش بررسی : یک مطالعه توصیفی از نوع مقطعی با شرکت۴۰۰ نفر از کارکنان بالینی بیمارستانها (۱۳%حجم جمعیت) با استفاده از پرسشنامه ای نیمه ساختاری انجام شد. پس از خوشه بندی تخصصهای مختلف بیمارستانی در تبریز، به طور تصادفی حداقل یک خوشه از هر گروه انتخاب و در نهایت ۷ بیمارستان به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب گردید. روش نمونه گیری از هر خوشه به صورت طبقه بندی ) بر اساس پست های مختلف ( و نحوه انتخاب از هر گروه به روش آسان بود. داده ها از طریق مصاحبه رو در رو جمع آوری گردید. از آزمون رگرسیون لوجستیک تک متغیره و چندگانه در برنامه SPSS نسخه ۱۶جهت تحلیل استفاده شد.   یافته ها: ۲۱درصد از کارکنان بالینی در طی یکسال اخیر تجربه خشونت فیزیکی و ۳/۶۴درصد تجربه خشونت کلامی داشتند و همبستگی قوی بین خشونت فیزیکی و کلامی وجود داشت( ۳۵/۰= Kendall's tau -b ۰۰۰۱/۰ ≥ P ). میزان گزارش دهی خشونت تنها ۶/۲۳درصد بود. بیشترین دلایل عدم گزارش دهی به ترتیب اتفاق نیافتادن مورد قابل گزارش دهی با ۹/۳۱ درصد و سپس ترس از شناخته شدن به عنوان فرد مشکل ساز و بی صلاحیت با ۹/۱۸% بود. کارکنان مرد شانس مواجه بیشتری با خشونت فیزیکی نسبت به زنان داشتند (۰۰۹/۰ > p ، ۸۲/۰-۲۶/۰ : CI ).   نتیجه گیری کلی: انجام اقداماتی از جمله برگزاری دوره های آموزشی چگونگی پیشگیری از خشونت و فرو نشاندن خشم طرف مقابل و شفاف سازی حقوق و قوانین جهت گروه کارکنان و گیرندگان خدمت توصیه می شود.

Keywords:

Workplace Accident , Hospital Medical Staff , Tabriz , خشونت شغلی , کارکنان بالینی بیمارستان , تبریز