ارتباط تناوب دعا کردن و سلامت معنوی بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی

زمینه و هدف: یکی از شایع ترین بیماری های مزمن، سرطان بوده که عاملی تنش زا در ابعاد مختلف جسمی، روانی و معنوی است. دعا کردن می تواند منبع مقاومت در برابر این بحران ها بویژه در بعد معنوی بوده و باعث ارتقای سلامت معنوی در این بیماران گردد. هدف این پژوهش تعیین ارتباط تناوب دعا کردن و سلامت معنوی بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی بوده است.   روش بررسی: این پژوهش از نوع مقطعی است. از پرسشنامه دعای Meraviglia (۲۰۰۲) و سلامت معنوی Paloutzian و Ellison (۱۹۸۲) استفاده شد. ۳۶۰ بیمار مبتلا به سرطان که بیش از ۲۰ سال داشته، از نوع بیماری خود آگاه بوده، از توانایی خواندن و نوشتن برخوردار بوده و تمایل به همکاری داشتند در این پژوهش شرکت کردند. روش نمونه گیری از نوع مستمر بود. اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.   یافته ها: میانگین کل نمره سلامت معنوی و تناوب دعا در این بیماران (۳۶/۱۴ ± ۳۵/۹۸) و ( ۹۸/۱۲ ± ۵/۹۴) بود. بین تناوب دعا کردن و سلامت معنوی این بیماران ارتباط معنی دار و مستقیم وجود داشت.(۶۱/۰ = r ،۰۰۱/۰= p )   بحث و نتیجه گیری: بین تناوب دعا کردن و سلامت معنوی بیماران مبتلا به سرطان ارتباط وجود دارد. لذا در مراقبت از این بیماران باید به مقوله دعا به عنوان یکی از راهکارهای ارتقای سلامت معنوی توجه شود.

Keywords:

Prayer , Spiritual Well-being , Cancer , Chemotherapy , دعا , سلامت معنوی , سرطان , شیمی درمانی