انسجام بخشی اولویت های سیاستی در امر توسعه؛ از طریق کمی سازی

طی سی سال گذشته، مفهوم انسجام سیاستی برای توسعه توجه ویژه دانشگاهیان، دست اندرکاران و سازمان های بین المللی را به خود جلب کرده است. با وجود این، کمی سازی و اندازه گیری آن همچنان دست نیافتنی باقی مانده است.

برای پرداختن به این چالش گزارش حاضر به تدوین شاخصی پرداخته است که انسجام اولویت های سیاستی را برای توسعه اقتصادی و سایر جنبه های توسعه اندازه گیری می کند. معیار سنجش انسجام در این گزارش ملاحظه محدودیت های ویژه کشور را در نظر می گیرد؛ محدودیت هایی که دولت ها در تلاش برای دستیابی به اهداف خاص توسعه با آنها مواجه می شوند. از این رو تعریف جدیدی از انسجام سیاستی ارائه شده است که در آن تخصیص کارآمد منابع به عنوان خط مبنای معیار انسجام استفاده می شود.

برای نشان دادن سودمندی و اعتبار شاخص سنجش انسجام، این گزارش به تحلیل موارد مکزیک، کره و استونی پرداخته است، یعنی سه کشور در حال توسعه ای که یقینا با هدف استقرار سیاستگذاری منسجم به سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) پیوسته اند و این می تواند راه را برای دیگران هموار سازد. یافته های این گزارش نشان می دهد که سیاست های توسعه اقتصادی کشور کره دارای نشانه های قابل ملاحظه ای از انسجام سیاستی است، استونی به نظر می رسد که در حال دستیابی به آن باشد و مکزیک بدون هیچ شک و شبهه ای در این زمینه با شکست روبه رو شده است. افزون بر این، نتایج به دست آمده محدودیت های ارزیابی انسجام را نشان می دهد که از طریق انجام مقایسه های پایه ای و مبتدی و با استفاده از داده های مولفه های توسعه صورت می گیرد. در کل، چارچوب ما پرتو جدیدی بر مسیر نویدبخش تولید ابزارهای تحلیلی می افکند که برای تحقق دستور کار ۲۰۳۰ مفید است.