رابطه تنظیم شناختی هیجان و ناگویی خلقی بر تاب آوری افراد دارای تجربه سوگ

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه تنظیم شناختی هیجان و ناگویی خلقی بر تاب آوری افراد دارای تجربه سوگ بود. این پژوهش از نوع هدف بنیادی و از نظر ماهیت توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه شهروندان دارای تجربه سوگ در شهر کرج در سال ۱۴۰۲ بود. که با روش نمونه گیری غیر تصادفی از نوع در دسترس انتخاب شدند و حجم نمونه لازم از فرمول پلنت ۱۳۸ نفر انتخاب شد و پرسشنامه پرسشنامه مقیاس دشواری در تنظیم هیجان گراتز و روئمر، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (CD- RISD) در بین آنها توزیع گردید. نتایج از طریق همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند گانه محاسبه شد. نتایج ضرایب همبستگی پیرسون حاکی از آن بود که عدم هم خطی چندگانه، تحمل (همه بزرگ تر از ۱/۰) و عامل تورم واریانس (همه کمتر از ۱۰) رعایت شده است. مطابق داده ها نیز متغیرهای پیش بین راهبردهای تنظیم هیجان و مهارت های حل مسئله به طور معناداری در پیش-بینی تاب آوری سهیم هستند. به عبارت دیگر راهبردهای غیرانطباقی تنظیم هیجان، راهبردهای انطباقی تنظیم هیجان و ناگویی هیجانی به ترتیب (با قدر مطلق بتای بیان شده) سهم یگانه ای را در تبیین متغیر تاب آوری افراد دارای تجربه سوگ، وقتی واریانس تبیین شده به وسیله همه متغیرهای دیگر کنترل شده باشد، دارند.

Keywords:

سبک تنظیم شناختی هیجان , تاب آوری , تجربه سوگ همسر.