تبیین نقش مولفه های طراحی شهری در مکان یابی ایستگاه مترو با رویکرد پایداری زیست محیطی

هدف مقاله حاضر بررسی تبیین نقش مولفه های طراحی شهری در مکان یابی ایستگاه مترو با رویکرد پایداری زیست محیطی می باشد که از روش تحقیق توصیفی– تحلیلی بهره گرفته است، نتایج نشان می دهند که در سیستم حمل ونقل زیرزمینی مترو ، ایستگاه نخستین محل برخورد مسافر با مترو و مکانی است که مسافران از طریق آن به قطارها دسترسی پیدا می کنند. استانداردهای طراحی و ساخت ایستگاه های مترو بر اساس معیار دسترسی راحت و بدون مانع و مخاطره مسافران از سطح خیابان و مبادی ورودی تاسکوها و قطارهای مترو و خروج از این فضاهای متوالی و مکمل هم ، تعریف و تنظیم شده اند. بنابراین ایستگاه ها به عنوان محل ورود و خروج ، معبر عبور و محل توقف انتظار مسافران برای سوارشدن به قطار، جایگاه عبوروتوقف قطارهای مترو ، مبدا و محل انجام عملیات امداد و نجات و اساسا" جایگاه ارائه و انجام خدمات مسافری سیستم بهره برداری مترو از حساسیت ویژه ای برخوردارند. بعد از ایستگاه ها این قطارها هستند که باید با ایمنی مناسب و راحتی خود زمینه آرامش و امنیت را برای مسافرین مترو فراهم نمایند. بنابر دلایل فوق، ایمنی مهم ترین و بااهمیت ترین مقوله در امر حمل ونقل عمومی به ویژه مترو می باشد. ایستگاه های مترو فضاهای عمومی متفاوت از سایر گونه فضاهای شهری هستند. بنابراین مترو ازجمله سازه های زیرزمینی است که دارای ماندگاری طولانی(عمر مفید زیاد)، بهره برداری پیوسته و کثرت استفاده کنندگان می باشند؛ حجم زیاد کاربران و زیرسطحی بودن ایستگاه ها امکانات و تهدیداتی به همراه دارد. از فرصت های این بخش از عرصه همگانی شهر این است که غالبا به شکل مجتمع های چند عملکردی و انعطاف پذیر طراحی می شوند و خدمات رسانی بهتری را به واسطه اختلاط عملکردی در سطح شهر فراهم ساخته، موجب کاهش تعداد و زمان سفر، کاهش آلودگی ناشی از ترافیک رو سطحی و در دسترس بودن خدمات می شود. از سویی این تجمع جمعیت با تهدیدات انسانی و تکنولوژیک مواجه است؛ پس در طراحی، احداث و بهره برداری ایستگاه ها باید به تناسب تهدیدات موجود، پیش بینی اقدامات موردنیاز در حفاظت از جان انسان ها انجام گیرد.

Keywords:

طراحی شهری , مکان یابی , مترو , ایستگاه مترو , پایداری , زیست محیطی.