عشق و راه عاشقی در اندیشه عبدالباقی مجددی

عشق جان همه چیز است. عشق سر منشاء پیدایش و خلق جهان است .عشق به حق از ازل در نهاد آدمیبه امانت نهاده شده است؛ عشقی که آمیخته به درد فراق و جدایی است؛ زیرا آدمی همواره در پی وصالمعشوق ازلی خویش است. سالک به واسطه عشق به حق، قدم در راه سلوک می گذارد. سلوک یا راه عاشقیازمرتبه گذر از رنج ها وسختی ها ، از خودی خود رها شدن، تنها معشوق را دیدن، به مرتبه فنا و لقاء معشوقازلی نائل شدن است. یکی از عرفای دلسوخته راه حق، عبدالباقی مجددی شاعر بلند پایه افغانستان است. دراشعار او شور و اشتیاق عارفانه در طلب وصال به حق دیده می شود. باقی به بیان ویژگی های عشق الهی، راهعشق و سختی های این سلوک عرفانی می پردازد. او ترک تعلقات دنیوی، توکل و صبوری را ره توشه ایارزشمند درگذر از این را پرخطر می داند. این مقاله به بیان ویژگی های عشق و راه عاشقی بر اساس اشعارموجود در دیوان عبد الباقی مجددی می پردازد.

Keywords:

عشق , راه عاشقی , عبدالباقی مجددی , شاعر افغانستان