ارتباط هویت مکانی و غربت ذاتی در شعر محمود درویش

اشغال فلسطین توسط دشمن غاصب و پیامد های تلخ آن، تاثیر خود را به کامل ترین شکل در ادبیات فلسطینیگذاشت. به طوری که موضوع اصلی اشعار شاعران فلسطینی، مساله ی وطن و هویت فلسطینی شد. محموددرویش، شاعر مقاومت فلسطین، در اواخر حیات شعری به ژرف اندیشی و درونگرایی (ذات اندیشی) در اشعارشروی آورد که در این پژوهش به بررسی این درون اندیشی و ارتباط آن با هویت مکانی شاعر پرداخته شده است؛نتایج این پژوهش که به روش توصیفی- تحلیلی بوده، حاکی از آن است که محمود درویش که خود شاهد اشغال وطن بوده، در پی رنج ها و تبعید و آوارگی در طول حیات، دچار احساس غربتی می شود که نتیجه ی آندرون گرایی و تامل در خویشتن (ذاتگرایی) در اشعار وی شده که می توان گفت سبب آن، از دست دادن هویتمکانی شاعر است. غربت ذاتی و مکانی، در دیوان های اخیر درویش بیشتر آشکار شده و شاعر با استمداد ازشیوه منولوگ داخلی و عناصر ادبی چون نماد و بینامتنیت، دغدغه ی این غربت و جستجوی هویت ذاتی ومکانی و ارتباط بین آن دو را در اشعارش به خوبی به تصویر کشانده است.

Keywords:

فلسطین , محمود درویش , هویت مکانی , غربت ذاتی , گفتگوی ذاتی