بررسی و تحلیل تواضع و فروتنی در مثنوی مولانا

نوشتن آثار تعلیمی از قدیم سابقه داشته است و ادبیات فارسی از آثار حاوی موضوعات پندآموز اخلاقی سرشار است. درادبیات تعلیمی فارسی، شعر گسترش بیشتری یافته است و یکی از دامنه دارترین و گسترده ترین اقسام شعر در ادبیاتفارسی شعر تعلیمی است. اخلاقیات بخش مهمی از ادبیات تعلیمی را به خود اختصاص داده است و مثنوی معنویبه عنوان یک اثر خارق العاده ادبی و هنری در راستای تعالیم اخلاقی و تربیتی و بیان اندیشه های اخلاقی در این مرزوبومبوده است و می توان گفت ازآنجاکه ملاک پذیرش آثار ادبی سنتی و کلاسیک معمولا برخورداری از اخلاقیات بودهاست، اخلاق و ارشاد یکی از اصلی ترین مولفه های مثنوی مولانا است. استفاده مولانا جلال الدین محمد بلخی ازارزش ها و سجایای اخلاقی مثل تواضع و فروتنی به گونه ای خاص است و هدف ما از این پژوهش این است که با روشتوصیفی- تحلیلی در میان انبوه تعالیم اخلاقی مثنوی به تحلیل و بررسی ابیاتی که مولانا توصیه به تواضع و فروتنی داشته بپردازیم. حاصل پژوهش نشان می دهد که مولانا در باب توصیه به تواضع و فروتنی می گوید: فروتنی پیشه کنید،تواضع از صفات و ویژگی های مومنان است، خوشا به حال کسی که نفس خود را خوار کرد، رحمت الهی شاملشکسته دلان است.

Keywords:

مولانا , مثنوی , تعالیم اخلاقی , تواضع و فروتنی