اثرات مکمل یاری اسیدهای چرب امگا-۳ بر غلظت  بیومارکرهای التهابی در بیماران دیابتی نوع ۲

زمینه و هدف: اسیدهای چرب امگا-۳ از طریق ساز و کارهای خاصی می­توانند التهاب را کاهش دهند. در این مطالعه تاثیر مکمل یاری اسیدهای چرب امگا-۳ بر غلظت CRP،  TNF-αو اینترلوکین-۲ در سرم بیماران دیابتی نوع ۲ بررسی گردید. روش­ کار: پژوهش حاضر با روش کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور بر روی ۵۷ بیمار مبتلا به دیابت نوع ۲ صورت گرفت .افراد به صورت تصادفی به دو گروه دریافت کننده امگا-۳ (۲۷۱۴ میلی­گرم: ۱۵۴۸ میلی­گرم EPA، ۸۲۸ میلی­گرم DHA و ۳۳۸ میلی­گرم سایر انواع اسیدهای چرب امگا-۳) و دریافت کننده دارونما (قرص روغن آفتابگردان: ۲۱۰۰ میلی­گرم) تقسیم شدند و به مدت ۸ هفته این مکمل­ها را مصرف نمودند. نتایج:  TNF-αدر گروه امگا-۳ در مقایسه با گروه دارونما، پس از انجام مطالعه به شکل معنی­داری کاهش یافت (۰۱/۰>p).  IL-۲ نیز در پایان مطالعه در گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد با کاهش معنی­داری روبرو گشت (۰۰۱/۰>p). میان دو گروه امگا-۳ و دارونما، چه در ابتدا و چه در انتهای کارآزمایی بالینی، در خصوص CRP تفاوت معنی­داری وجود نداشت. نتیجه ­گیری: با توجه به کاهش دو بیومارکر التهابی IL-۲ و TNF-α در نتیجه مکمل یاری اسیدهای چرب امگا-۳، استفاده از این  مکمل­ها یا از منابع غذایی سرشار از اسیدهای چرب مزبور از قبیل انواع ماهی­ها جهت کاهش التهاب ناشی از دیابت توصیه می­گردد.

Keywords:

Omega-۳ fatty acid , Type-۲ diabetes , CRP , TNF-α , IL-۲ , اسیدهای چرب امگا , ۳ , دیابت نوع ۲ , CRP , TNF , α , IL , ۲