تاثیر روش آموزش دوجانبه بر درک مطلب خواندن و رشد اجتماعی دانش آموزان نارساخوان پایه پنجم منطقه جوین سبزوار

این پژوهش به منظور تعیین اثربخشی روش آموزش دوجانبه بر درک مطلب خواندن و رشد اجتماعی دانش آموزان نارساخوان پایه پنجم ابتدایی منطقه جوین سبزوار انجام شد. در این پژوهش از طرح آزمایشی پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان نارساخوان پایه پنجم ابتدایی منطقه جوین سبزوار تشکیل می داد. از این جامعه ۳۲ نفر به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه ۱۶  نفری تقسیم شدند، که یک گروه به عنوان گروه آزمایش و گروه دیگر کنترل را تشکیل می داد. در اردیبهشت ماه ۱۳۸۱ در گروه آزمایش روش آموزش دوجانبه به کار بسته شد و گروه کنترل با روش آموزشی معلم (روش معمولی یا سنتی) آموزش می دید. سپس پس آزمون درک مطلب و رشد اجتماعی از هر دو گروه به عمل آمد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل آزمون های ریورسال، درک مطلب شماره ۱ و ۲ و مقیاس بلوغ اجتماعی واینلند بود. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری t مستقل به منظور مقایسه اختلاف میانگین های پیش آزمون و پس آزمون هر دو گروه استفاده شد. نتایج حاصله نشان داد که دانش آموزان نارساخوانی که با روش آموزش دوجانبه آموزش دیده بودند، درک مطلب و رشد اجتماعی بالاتری نسبت به دانش آموزان نارساخوانی که از روش معمولی معلم استفاده کرده بودند، از خود نشان دادند.

Keywords:

reciprocal teaching reading comprehension , social maturity , dyslexia , آموزش دوجانبه , درک مطلب خواندن , رشد اجتماعی , نارساخوانی