تجلی الگوهای معماری پایدار در معماری بومی خانه های تاریخی شهر تبریز (نمونه موردی: خانه سلماسی تبریز)

در حوزه معماری، توجه به مخاطرات محیطی و اثرات ویرانگر آن بر سلامت انسان و پیوند عمیق با بستر پیرامون، سببشکل گیری معماری پایدار گردیده است. بررسی کلی معماری بومی و تاریخی، جلوه هایی از ابعاد مختلف معماری پایدار رادر این معماری نشان میدهد. معماران سنتی بر مبنای تجارب متعدد و در گذر زمان، بناهایی را طراحی و ابداع کرده اندکه ضمن توجه به مسائل زیباشناختی، پاسخگوی نیازهای اقلیمی هر منطقه نیز بوده است. پژوهش پیش رو، به بررسیمولفه های طراحی همساز با اقلیم در خانه سلماسی شهر تبریز می پردازد. پژوهش مربوط به این مقاله، با تکیه بر روشمشاهدات عینی، برداشت های میدانی، مطالعات کتابخانه ای و به صورت توصیفی- تحلیلی انجام شده و هدف از آن، ارائهالگوهای طراحی پایدار در خانه سلماسی در اقلیم سرد و خشک شهر تبریز است. نتایج پژوهش گویای این حقیقت استکه عواملی از قبیل طراحی همساز با اقلیم در راستای حفظ منابع، درونگرایی و استفاده از مصالح بوم آورد سبب شده اند کهخانه سلماسی تبریز، وضعیت مناسبی از نظر تجلی الگوهای معماری پایدار را در خود داشته باشد.

Keywords:

معماری پایدار , اقلیم , خانه سلماسی تبریز , معماری بومی , اقلیم سرد و خشک