واکاوی نقش مصالح در ایجاد یکپارچگی در نماهای محله های قدیم شهری در ایران (مطالعه موردی: شوشتر)
Publish place: 5th.International Conference & 6th.national Conference on Civil Engineering, Architecture, Art and Urban Design
Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 104
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICCACS05_0585
تاریخ نمایه سازی: 23 مرداد 1402
Abstract:
نماها در محله های قدیم در شهرهایی با معماری اصیل در قالب یک کل به وضوح قابل رویت هستند و در هم تنیدگی اجزایآنها با یکدیگر به سازمان یافتگی نماها منجر شدهاست. اما پس از ورود مدرنیته این محله ها دچار از هم گسیختگی شده ووحدت و یکپارچگی نماهای آنها به تدریج دچار افول گردیده است. مصالح مورد استفاده در نماها نقش اساسی در القای حسوحدت و کلیت بافت را ایفا می کنند. محدودیت در استفاده از برخی مصالح نظیر چوب در بخش هایی از ایران به دلیل عدمدسترسی به آن و یا مشکل کاربرد سنگ به دلیل انتقال حرارت در منطقه های گرمسیری، سبب گردیده استفاده از آجر بهدلیل مقرون به صرفه بودن و قابلیت اجرای مناسب، در معماری بخش های گستردهای از ایران مورد توجه قرار گیرد. در اینپژوهش به بررسی نقش آجر به عنوان عنصری کلیدی در ایجاد یکپارچگی در نماهای محله های قدیم شهر شوشتر پرداختهشده است و در این مسیر از نظریات کریستوفر الکساندر استفاده شده و پانزده عاملی را که الکساندر در ایجاد کلیت موثر دانستهمورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش سعی بر این است تا با کمک نظریه الکساندر و بررسی عوامل ایجاد کلیت درنماهای محله های قدیمی شهر شوشتر، تمرکز معماران را به حفظ یکپارچگی و به دنبال آن هویت کالبدی سوق داده تا درفرایند توسعه شهر به راهبردهایی دست یابند که به یکپارچگی این محلات بیانجامد.
Authors
ندا نجفی
کارشناسی ارشد معماری
فاطمه شریعمتداری
کارشناسی ارشد طراحی شهری