شناسایی مولفه های باغ آکادمی کودکان اتیسم با تاکید بر ارتقاء روابط اجتماعی

اختلالات طیف اوتیسم، اختلالات تکامل عصبی مادام ال عمر هستند که با ناتوانی رشدی در سه حوزه عملکرد مشخصمی شوند: رفتار اجتماعی، توانایی های ارتباطی، و الگوهای محدود، تکراری یا کلیشه ای رفتار که به طور اساسی در ۳ سالاول زندگی مورد توجه قرار می گیرند. باتوجه به اینکه این اختلال در سال ۲۰۰۵ ، ۱ در ۵۰۰۰ نفر تخمین زده شده بود امسالاین آمار به ۱ در ۵۰ نفر رسیده است ، با این افزایش قابل توجه در تشخیص اختلال طیف اوتیسم، اکنون بیش از هر زما ندیگری مهم است که محیط های فضای باز با دقت طراحی شده ای را در اختیار این کودکان قرار دهیم که باعث تاثیر درافزایش آموزش پذیری آنها و معنی دار شدن زندگیشان شود. این مقاله در پی پاسخ به این پرسش می باشد:"چگونه میتوانبا رویکرد ارتقاء روابط اجتماعی باغ آکادمی کودکان اتیسم در شیراز طراحی نمود؟" هدف اصلی در این مقاله تبیینفاکتورهای تاثیر گذار در ارتقاء روابط اجتماعی کودکان اتیسم از طریق طراحی منظر باغ آکادمی به گونه ای که هم کودکانبیش از حد حساس و هم کودکان کم حساس را در تمام ابعاد رشدی تحت تاثیر قراردهد، و همچنین ارائه راهکارهایطراحی به منظور تقویت تعاملات اجتماعی، کاهش استرس، تقویت یادگیری و تمرکز حواس کودکان اتیسم می باشد. روشاجرای این پژوهش به صورت کمی و توصیفی، از طریق روش میدانی _ توصیفی به روش علی_ مقایسه ای و روش گردآوریاطلاعات به صورت پرسشنامه بسته می باشد. در این پژوهش پس از انجام تحقیقات دلیل اصلی استفاده از باغ های شفابخشدر مراکز آموزشی و فرهنگی کودکان اوتیستیک و مزایای آنها به دست آمده و ملاحظات طراحی برای این فضاها و فضاهاییکه مورد نیاز می باشد مطرح شده و در طراحی استفاده شدهاست. یافته های ا ین مطالعه نشان میدهد که طراحی باغ آکادمیمنظر یک روش درمانی موثر در کودکان مبتلا به اتیسم برای افزایش مشارکت فعالیت است.

Keywords:

باغ آکادمی , کودکان اتیسم , تقویت تعاملات اجتماعی , معماری منظر