رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه و رضایت زناشویی و سازگاری دو نفره در زوجین

زمینه و هدف: یکی از مهم ترین حوزه های ارتباطی انسان، مسئله ازدواج می باشد که به واسطه آن زن و شوهر در ارتباطی متقابل با همسر خود قرار می گیرند. تعامل، بخش اساسی در ازدواج و همچنین انواع دیگر ارتباطات انسانی است و از آنجایی که طرحواره های ناسازگار اولیه یکی از حوزه های تعارض آفرین بر ارتباط زوجین است و بر ازدواج آنها تاثیر می گذارد هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه با رضایت زناشویی و سازگاری دونفره در زوجین بود. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری، متاهلین شهر یزد به تعداد ۳۵۴۶۱ در سنین مختلف بودندکه ۲۰۶ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه های رضایت از زندگی انریچ، سازگاری زناشویی(DAS) اسپانیر و طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ(YSQ-S۵) بود. داده ها به روش رگرسیون چند متغیری با رویکرد همزمان آزمون شدند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که بین طرحواره های ناسازگار اولیه و رضایت زناشویی زوجین حاضر در پژوهش رابطه معکوس و معنادار وجود دارد(p<۰/۰۱) و همچنین این طرحواره های ناسازگار اولیه قادر به پیش بینی رضایت زناشویی می باشند . (p<۰/۰۱)نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که از این پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که میزان رضایت از زندگی و سازگاری زناشویی بر مبنای طرحواره های ناسازگار اولیه قابل پیش بینی است.

Keywords:

رضایت زناشویی , سازگاری زناشویی , طرحواره های ناسازگار اولیه