اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری بر امیدواری دانش آموزان دختر افسرده

مقدمه: افسردگی بیماری است که با تغییر خلق شناخته می شود. درمان فعال سازی رفتاری رویکرد ساختاریافته ای است که هدف آن از بین بردن افسردگی و جلوگیری از بازگشت آن است. پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری بر امیدواری دانش آموزان دختر افسرده پایه یازدهم انجام گرفت.روش: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پس آزمون وپیش آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور از بین دختران پایه یازدهم سال تحصیلی ۱۳۹۸، ۳۰ نفر از افراد افسرده به وسیله پرسشنامه های افسردگی گلدبرگ(۱۹۷۲) و افسردگی، اضطراب، استرس داس(۱۹۹۵) غربال شده و پس از همتاسازی به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (هر گروه ۱۵ نفر). آزمودنی ها در سه مرحله قبل، بعد از مداخله و یک ماه بعد در مرحله پیگیری به پرسشنامه های پژوهش شامل پرسشنامه ی امیدواری اسنایدر(۱۹۹۱)پاسخ دادند. افراد گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه در گروه درمانی فعال سازی رفتاری (لیجوز و همکاران) شرکت کردند؛ اما بر گروه کنترل، مداخله ای صورت نگرفت. یافته ها:داده های پژوهش با استفاده از بسته آماری برای علوم اجتماعی نسخه ۲۴ تحلیل شده، نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که میانگین نمرات امیدواری در گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معنادار داشته و این تاثیر پایداری خود را بعد از ۱ ماه حفظ کرده است (p<۰/۰۱).

Keywords:

درمان فعال سازی رفتاری , امیدواری , دختر افسرده