سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامتی در سالمندان شهر گرگان (۱۳۹۸)

زمینه و هدف: علت اصلی ابتلا، مرگ و میر و عوارض قابل پیشگیری در سالمندان، داشتن سبک زندگی ناسالم است. انجام رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت موثرترین عامل در جهت حفظ و ارتقاء سلامت است. این مطالعه به منظور تعیین سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامتی در سالمندان انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی – تحلیلی روی ۱۱۰ سالمند ۶۰ تا ۸۸ ساله با میانگین سنی ۶.۵۰±۶۷.۴۹ سال مراجعه کننده به مراکز آموزشی- درمانی شهر گرگان در سال ۱۳۹۸ انجام شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه روا و پایای سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت نسخه ۲ (HPLP-II) بود. این پرسشنامه شامل شش بعد رشد معنوی، مسوولیت پذیری در مورد سلامت، روابط بین فردی، مدیریت استرس، فعالیت بدنی و تغذیه برای ارزیابی رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت است. در این ابزار محدوده نمره کل بین ۵۲ تا ۲۰۸ است. نمره ۱۰۳-۵۲ سطح پایین تبعیت از رفتارهای ارتقاء دهنده سلامتی و نمره ۱۵۵-۱۰۴ سطح متوسط و نمرات بالای ۱۵۶ سطح بالا محسوب می شود. یافته ها: میانگین و انحراف معیار سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامتی ۱۷.۳۶±۱۴۳.۵۲ و در حد متوسط بود. بین سبک زندگی و مشخصات جمعیت شناختی ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد (P<۰.۰۵). رشد معنوی و روابط بین فردی بالاترین نمره را از بین شش بعد رفتارهای ارتقاء دهنده سلامتی به خود اختصاص دادند. نتیجه گیری: سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامتی در سالمندان از نظر فعالیت بدنی و مدیریت استرس در حد پایینی قرار داشت.

Keywords:

Aged , Healthy Lifestyle , Exercise , سالمندی , سبک زندگی سالم , فعالیت بدنی