مقایسه اثر هشت هفته تمرین هوازی با شدت های متوسط و زیاد بر سطح سرمی آیرزین و پروتئین جفت نشده نوع یک (UCP-۱) بافت چربی سفید موش های صحرایی نر چاق

زمینه و هدف : سنتز پروتئین جفت نشده نوع یک (Uncoupling Protein ۱: UCP-۱) در بافت چربی نقش مهمی در ایجاد مقاومت در برابر تجمع چربی، پیشگیری از افزایش وزن و چاقی دارد. این مطالعه به منظور مقایسه اثر هشت هفته تمرین هوازی با شدت های متوسط و زیاد بر سطح سرمی آیرزین و پروتئین جفت نشده نوع یک بافت (UCP-۱) چربی سفید موش های صحرایی نر چاق انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه تجربی ۲۴ سر موش صحرایی نر چاق نژاد ویستار (وزن ۲۵۰ الی ۳۰۰ گرم، نمایه توده بدن بالای۳۰ گرم برسانتی متر مربع) به سه گروه تمرین هوازی با شدت متوسط، شدت بالا و کنترل تقسیم شدند. تمرین هوازی هشت هفته، ۵ جلسه در هفته و هر جلسه ۶۰ دقیقه دویدن بود که به ترتیب گروه های متوسط و بالا آن را با سرعت ۲۸ و ۳۴ متر در دقیقه روی نوار گردان انجام دادند. ۴۸ ساعت پس از دوره تمرین، سطح پروتئین UCP-۱ و آیرزین اندازه گیری شد. یافته ها : سطح پروتئین UCP-۱ بافت چربی و آیرزین سرمی هر دو گروه تمرین هوازی در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت و این افزایش تنها در گروه تمرین هوازی با شدت متوسط نسبت به گروه کنترل از نظر آماری معنی دار بود (p<۰.۰۵). نتیجه گیری : ۸ هفته تمرین هوازی به ویژه با شدت متوسط منجر به افزایش سطح پروتئین UCP-۱ بافت چربی و آیرزین سرمی گردید.

Keywords:

Aerobic training , Irisin , Uncoupling protein ۱ , White adipose tissue , تمرین هوازی , آیرزین , پروتئین جفت نشده نوع یک , چربی سفید